Als je partner je verlaat met een laag zelfbeeld, betekent dat die persoon niet de juiste is om je leven mee te delen.
Maar soms is de angst om eenzaam te zijn, groter dan het najagen van geluk, en velen blijven dus te lang hangen in een relatie. Zelfs als de relatie hen kapot maakt.
Een destructieve relatie verlaten is gemakkelijk gezegd dan gedaan. Maar de man in dit verhaal zat zo ver dat hij het niet langer aankon.
Hij vertelde zijn verhaal op het forum van Reddit, en kreeg al snel de steun van duizenden onbekenden die zijn verhaal hadden gelezen.
Ik moet zeggen dat ik enorm ontroerd was door dit verhaal toen ik dit las, daarom vond ik het belangrijk om dit bericht met jullie te delen.
Dit is wat de stiefvader schreef:
Mijn stiefdochter gaat trouwen op 3 augustus. De planning van het huwelijk heeft haar, en haar moeders leven de afgelopen 6 maanden in beslag genomen. (Ik zeg ‘haar moeder’ want we zijn niet getrouwd, hoewel we 10 jaar hebben samengewoond).
Mijn stiefdochter studeerde in december af aan de universiteit. Ik betaalde voor haar studies, en hoewel het een staatsschool was, heb ik er toch maar mooi 40.000 dollar betaald. Ze heeft geen job en heeft haar al haar studiejaren bij ons gewoond, ook toen ze afgestudeerd was. Ik kocht haar ook een wagen om van en naar school te gaan toen ze afstudeerde aan de middelbare school.
Van tijd tot tijd kwam haar vader, een echte nietsnut zonder job en met schulden, op de proppen en toonde ze hem tonnen affectie.
Hoewel hij nooit heeft bijgedragen tot haar studies of enige andere financiële steun (hoewel dat de schuld is van mijn vriendin aangezien hij geen onderdeel uitmaakte van de regeling), houdt ze nog steeds veel van hem en wil ze hem in haar leven. Hij blijft lang genoeg om haar hart te breken en niet te voldoen aan de beloftes die hij haar heeft gemaakt.
Het huwelijk zal plaats bieden aan maximum 250 mensen. Ik gaf hen een lijst van 20 mensen die ik er bij wilde hebben, weet je wel, aangezien ik voor alles betaal.
Ze vertelden me dat het geen probleem was, en dat ze ervoor zouden zorgen. Dus laat ik deze mensen weten dat ze zullen uitgenodigd worden en dat ze een datum moeten plannen.
Zaterdag zag ik een van mijn vrienden op de golfbaan, die op de lijst staat, en ik vroeg of hij zal komen. Hij vertelde me dat hij niet was uitgenodigd. Hij vertelde me dat hij een aankondiging had gekregen, maar geen uitnodiging.
Hij had het op de achterbank van zijn wagen (samen met nog meer post van 6 maanden ver) en hij toonde het aan mij. Het was inderdaad een aankondiging, en mijn naam was er nergens op te vinden. De naam van haar vader en haar moeder stond erop, maar niet de mijne.
Dit leed tot een vrij grote ruzie met mijn vriendin, aangezien NIEMAND van de 20 mensen die ik er bij wilde, haar ‘finale selectie’ had gehaald, want “250 mensen is best een beetje krap.
Ik was razend, maar ik kon niets doen want heel wat belangrijke mensen in mijn leven waren al beledigd. Mijn vriendin zei “als sommige mensen laten weten dat ze er niet bij kunnen zijn, dan kan ik er misschien nog enkele mensen bij vragen.” Maar dat vond ik een laatste slag in mijn gezicht.
Zaterdag was ik ziedend.
Gisteren hadden we een diner met de familie van mijn toekomstige schoonfamilie, en als verrassing ook de “Echte Papa”. Tijdens dit kleine etentje, kondigde mijn stiefdochter aan dat haar “Echte Papa” normaal gezien aanwezig zou kunnen zijn op haar huwelijk, en hij haar dan uit handen kon geven.
Daarop werd uitbundig geantwoord “Oh, hoe geweldig” en “Dat is fantastisch!”, je weet wel, die typische flauwekul.
Ik denk niet dat ik me ooit zo kwaad heb gemaakt en zo verwaarloosd heb gevoeld, en niet gerespecteerd. Ik beefde van woede. Het duurde enkele seconden om te beseffen wat ik voelde, want ik wist niet of ik in tranen zou uitbarsten of dat ik klappen zou uitdelen, of beiden.
Eenmaal ik in staat was om te spreken, stond ik recht en ze ik dat ik graag een toost zou uitbrengen. Ik kan me niet precies herinneren wat ik zei maar het was ongeveer iets als dit:
“Ik zou graag het glas heffen op…”
Het geluid van lepeltjes tegen glazen ringt nog na in mijn oren.
“Het was een geweldig genoegen om deel uit te maken van deze familie, 10 jaar lang.”
Ooh, hoe lief.
“Op dit punt in mijn leven, voel ik dat ik heel wat dankbaarheid heb voor de bruid en bruidegom, omdat ze mijn ogen hebben geopend voor iets bijzonder belangrijks.”
De mensen glimlachten vol zelfvertrouwen naar elkaar.
“Ze hebben me getoond dat mijn positie in deze familie niet is wat ik dacht dat het ooit was.”
En toen verscheen er een golf van verwarring en shock op de gezichten van de mensen in de zaal.
“Hoewel ik ooit heb gedacht dat ik de patriarch was, of de peetvader van de familie, respect afdwingend en om hulp gevraagd in moeilijke tijd, lijkt het er echter op dat ik enkel dien als geldautomaat, goed voor een continue geldstroom, niet veel meer dan niet.”
“Aangezien ik werd vervangen als gastheer, zowel op de uitnodigingen als tijdens de ceremonie, neem ik afstand van mijn financiële plicht en geef ik de fakkel door aan de “Echte Papa”.”
“Dus, proost aan het gelukkige paar, en het pad die ze samen gekozen hebben.”
Ik drink mijn glas leeg. “Laat jullie zelf maar gaan.”
Is dit egoistisch? Ik word verondersteld om 40.000 tot 50.000 dollar te betalen voor een huwelijk waar ik niemand mag op uitnodigen. En waar ik geen deel van uit maak? Ik heb het volledig gehad met deze waanzin.
Ik heb het gehad met mijn stiefdochter, ik heb het gehad met mijn vriendin. Ik heb mijn geld weggehaald uit onze gemeenschappelijke rekening (ze heeft nog geen enkele job gehad sinds ze bij me ingetrokken is.)
Je wil dat je “Echte Papa” deel uitmaakt van de uitnodiging, om je te overhandigen, en om aan de hoofdtafel te zitten, goed, dan kan je “ECHTE PAPA” ook voor alles betalen.
Update: Vriendin en Bruid zijn het huis uit. Ze zullen intrekken bij de bruidegom. Van wat ik vernomen heb, zullen ze het “kleiner moeten doen”, en vragen aan zijn ouders om te helpen.
Een “Echte Papa” is diegene die er is door dik en dun! De biologische vader die af en toe op de proppen komt, zou geen verschil mogen maken! Natuurlijk is deze man kapot toen hij ontdekte wat een harteloze en vreselijke wezens zijn vriendin en stiefdochter echt zijn.
Als je je niet geapprecieerd voelt in een relatie, maak je er beter een einde aan.
Je partner zal niet zomaar zijn of haar gedrag veranderen, dus ik denk dat deze man het juiste heeft gedaan!
Wat denk jij? Deel dit verhaal op Facebook als je ook denkt dat de stiefvader de juiste keuze heeft gemaakt!
Gepubliceerd door Newsner. Like aub.