In 2004 verwoestte de tsunami in de Indische Oceaan delen van Indonesië, Sri Lanka, India en Thailand. Het was een van de ergste natuurrampen uit de moderne geschiedenis en meer dan 200.000 mensen verloren het leven – ieder van hen iemands vriend, kennis, ouder of kind.
De familie Rangkuti uit Aceh, Indonesië hoorde bij de groep mensen die de tragische dag dat de tsunami toesloeg nooit zouden vergeten. Twee van hun kinderen werden op tragische wijze de zee in getrokken tijdens de ramp.
De jaren gingen voorbij en de ouders en hun nog levende zoon ging door met hun levens, maar 10 jaar na dato, viel een familielid iets op wat hun leven voorgoed zou veranderen.
Toen de tsunami Aceh, Indonesië raakte op tweede kerstdag 2004, verloor de Rangkuti familie twee van hun drie kinderen. Een zoon en een dochter van vier en zeven. De vader van de kinderen, Septi Rangkuti, had ze op een groot houten bord gezet zodat ze niet zouden verdrinken, maar helaas werden de kinderen de zee ingetrokken.
Septi en zijn vrouw, Jamaliah, zochten een maand lang wanhopig naar hun kinderen, maar kwamen met niks terug. Ze berustten erin dat ze hun geliefde kinderen nooit meer zouden zien.
Het leven ging door en de ouders en hun nog levende zoon probeerden hun levens weer op te bouwen. Maar drie jaar geleden, in 2014, zag Septi zijn broer, een meisje in een dorp die er bijzonder vertrouwd uit zag.
Hij vroeg wat rond en kwam erachter dat het meisje wees was geworden bij de tsunami. De oceaan had haar bijna 130 kilometer van haar thuis op een afgelegen eiland gesleept. Daar werd ze gered door een lokale visser. De visser bracht het jonge meisje terug naar zijn huis, waar zijn bejaarde moeder haar 10 jaar lang opvoedde.
Toen de broer vrij zeker was dat het meisje zijn nichtje was nam hij contact op met Septi en Jamaliah, om hen te laten weten dat hij waarschijnlijk hun dochter had gevonden. Er waren geen garanties. Het meisje had een andere naam en ze had slechts een paar herinneringen van voor de tsunami.
Septi en Jamaliah namen contact op met de moeder van de visser en zorgden voor een ontmoeting. En toen ze het meisje ontmoetten wisten ze het meteen…Het was hun dochter, Raudhatul!
Tien jaar na verdriet en verlies, warden de ouders eindelijk herenigd met de inmiddels 14-jarige dochter. Het was een wonder dat geen van hen had verwacht – en niemand kon de tranen inhouden toen de familie eindelijk samen kwam.
Raudhatul verhuisde terug naar het huis van haar biologische ouders en ze begonnen elkaar weer te leren kennen, toen er iets gebeurde wat zo mogelijk nog wonderlijker was.
Dankzij alle media aandacht die het verhaal kreeg, werd de familie ook herenigd met hun zoon, Arif, die tijdens de tsunami op hetzelfde houten bord de zee was in getrokken met zijn jongere zus.
Het bleek dat de visser die Raudhatul had gered, niet in staat was om zich ook over Arif te ontfermen en liet hem alleen. De jongen was een paar jaar dakloos in een dorp in West Sumatra voordat een ruimhartig koppel hem in huis nam. Toen ze een foto van Arif op tv zagen, tijdens een uitzending over zijn zusje, nam het koppel direct contact op met zijn familie.
Nu, tegen alle verwachtingen in, is de Rangkuti familie eindelijk samen. Het is zo goed om ze weer samen te zien. Ze verdienen al het geluk van de wereld
Wat een bijzonder verhaal! Ik ben zo blij dat dit gezin herenigd kon worden na al die jaren. Deel dit artikel als je het daarmee eens bent!