De Russische stad Yaroslavl is in verband gebracht met een aantal verschrikkelijke incidenten. De stad wordt herinnerd voor een tragische vliegtuigongeluk waarbij de gehele technische staf en spelers van het professionele ijshockeyteam Lokomotiv Yaroslav omkwamen.
De inwoners van Yaroslavl zullen echter nooit de vreselijke gebeurtenis vergeten die er meer dan 10 jaar geleden plaatsvond.
Iets meer dan 10 jaar geleden hoorde een buurman een kreet uit een huis in de regio Yaroslavl, net buiten Moskou. Ze negeerden het eerst maar besloten na een week om de geluiden te onderzoeken die uit het vervallen huis kwamen.
Tot hun ontzetting ontdekten ze een eenjarig babymeisje dat ineengedoken, bang en alleen in de hoek van een van de kamers zat. Het kind was daar door haar moeder een week zonder voedsel of water achtergelaten en als de bewoners haar niet hadden gevonden, zou ze zeker zijn gestorven.
Het kleine meisje, Liza Verbitskaya, werd onmiddellijk naar het ziekenhuis gebracht waar artsen ontdekten dat ze een gebroken heup had en ondervoed en uitgedroogd was.
Liza had ontwikkelingsproblemen als gevolg van haar vroege trauma tijdens haar kinderjaren. Ze kon niet op eten kauwen, ze was extreem bang voor harde geluiden en ze was erg traag om te leren lopen.
Het idee was dat Liza naar een weeshuis zou worden gebracht en daarna zou worden geadopteerd na haar verblijf in het ziekenhuis. Maar terwijl ze nog in het ziekenhuis lag, kreeg Inna Nika, de vrouw die haar had gevonden, onmiddellijk een band met het behoeftige kind.
Inna was dag en nacht in het ziekenhuis om over haar zieke zoon te waken. Op een dag hoorde ze een schreeuw uit de ziekenhuiskamer ernaast en keek naar binnen om Liza te zoeken. Vanaf die dag begon Inna elke dag Liza te bezoeken. De vrouw bracht altijd nieuwe kleren, eten en speelgoed voor haar mee.
Op een dag dat Inna naar Liza ging, was het kleine meisje verdwenen. Inna ontdekte al snel dat het kleine meisje sterk genoeg was om het ziekenhuis te verlaten en dus naar een nabijgelegen weeshuis was gebracht. Inna had al twee zonen en ze dacht nooit aan adoptie. Maar toen Liza die dag het ziekenhuis verliet, besefte Inna dat ze niet zonder haar kon leven.
“Ik vroeg het adres naar de plaats waar ze haar hadden genomen en ging daar zo snel mogelijk naar toe. Ik weet niet eens meer hoe ik daar ben gekomen, “zegt Inna.
De moeder begon al snel met het adoptieproces en na veel papierwerk mocht Liza bij Inna en haar familie wonen, waar ze werd omringd door liefde en geluk.
Liza ontwikkelde zich niet zo snel als andere kinderen; het was duidelijk dat ze als baby had geleden maar Inna was vastberadener dan ooit, ze zou haar meisje zeker alle steun en alle liefde geven, zelfs in de donkere tijden.
Inna besloot Liza danslessen te laten volgen, in de hoop dat de muziek haar zou kunnen helpen en inspireren om zich zowel fysiek als mentaal te ontwikkelen. En het werkte. Dankzij de dans, gecombineerd met de liefde en zorg van haar adoptiemoeder, groeide Liza uit tot een gezond, gelukkig kind.
Toen ze naar school ging, kon niemand geloven dat het hetzelfde meisje was dat door haar ouders in de steek was gelaten en achtergelaten was om te sterven in een smerig verlaten huis.
Er was ook nog een probleem. Liza had een donkere huid, een lid van de Roma bevolking van Rusland. In de traditioneel ´lichtere´ regio van Yaroslavl betekende dit dat ze onvermijdelijk vooroordelen over haar uiterlijk moest ondergaan. Kinderen plaagden haar op school en ze trok veel aandacht toen ze uitging.
Maar Liza bekommerde zich niet om de blikken of kwetsende woorden. “Ze schaamt zich niet voor wie ze is. Toen ze klein was, zei ik tegen haar: ‘Mensen zullen je altijd aanstaren – wees er op voorbereid’, “zegt Inna.
Inna vertelde haar dochter altijd dat ze nooit naar wrede woorden moest luisteren. Tegenwoordig is Liza een succesvolle jongere die talenten- en schoonheidswedstrijden wint en zelfs als een model werkt.
Wat een prachtig contrast met hoe haar leven begon!
Omdat haar modelcarrière en ongelooflijke reis haar van niets tot een beroemdheid in Rusland maakten, zagen velen haar in de media, inclusief haar biologische moeder die haar weer wilde zien. Maar alle verzoeken werden geweigerd.
Het is een prachtig iets wat liefde en zorg kunnen doen om een leven te transformeren dat begon met zo’n gruwel. We hopen dat Liza een gelukkig en succesvol leven blijft leiden.
Laten we dit geweldige en inspirerende verhaal delen om wat positiviteit te verspreiden.