Geen van de ouders wil zien dat hun kind ziek wordt. Het is een ramp als een kind een ziekte zoals kanker krijgt en moet lijden – het is hartverscheurend.
Er zijn maar weinig dingen die een groter gat in het hart slaan dan het zien van een kind dat tegen kanker vecht. Het behandelen van je kind door middel van agressieve chemotherapie is iets dat ik bij geen enkele ouder zou wensen.
Hoe ga je ermee om? Hoe kom je er doorheen?
Leger-kok Bill Kohler had een groot deel van zijn leven gewijd aan het helpen van anderen.
Bill kon ernstige verwondingen aan; het was vaak het geval dat ze gered konden worden.
Maar er was een kracht in zijn leven die Bill niet kon behandelen. Op slechts negen jaar oud werd zijn zoon Ayden gediagnosticeerd met twee tumoren genaamd diffuse intrinsieke pontine glioom, of DIPG – een meedogenloze kanker.
Artsen vertelden Kohler dat zijn zoon acht tot twaalf maanden te leven had. Vader Bill probeerde alles om zijn zoon te redden.
“Ik was een hospik in de oorlog, weet je, en je geneest mensen,” vertelde Bill aan York Daily Record. “En dit was iets dat ik niet eens aankon.”
Als legerarts bleef Bill kalm, zelfs in gestresste en drukkende situaties. Maar het was moeilijk voor hem om kalm te zijn toen het zijn eigen zoon betrof.
Na maandenlang proberen om zijn zoon te redden, realiseerde hij zich dat hij niets meer kon doen en besloot hij om de korte tijd die hij nog met zijn jongen had, volledig te benutten.
Om de rest van Ayden’s dagen op aarde gedenkwaardig te maken, maakten hij en Bill een lijst met dingen die ze wilden doen voordat Ayden te ziek werd om het ziekenhuis te verlaten.
Iedereen heeft de familie van Ayden geholpen hun leven ten volle te leven. Hij was een speciale gast bij voetbal- en basketbalwedstrijden en ging op visreis in Florida.
Ayden schreef in een dagboek dat hij, als hij zou sterven, graag in het bos zou willen zijn, dus daarom nam zijn vader hem zo vaak mogelijk mee om van het buitenleven te genieten en zoveel mogelijk plezier te hebben.
Terwijll Ayden al zijn dromen van zijn bucketlist haalde, verslechterde zijn gezondheid en uiteindelijk werd hij opgenomen in het ziekenhuis.
Met zijn vader aan zijn bed hield Ayden zo lang mogelijk vol, maar fluisterde toen drie woorden die de wereld van zijn vader vernietigden: “Pa, ik moet stoppen.”
Ayden had het punt bereikt waarop hij zo hard gevochten had dat er geen energie meer was. Zijn vader zei tegen zijn zoon: “Als je zoveel mogelijk hebt gevochten en zo hard als je kunt en je voelt dat je zo hard gevochten hebt, dan beloof ik je dat het ok is om te stoppen ”
Voordat hij stierf, zei Ayden dat hij herinnerd wilde worden als blij, grappig, atletisch, wijs, een jager, zorgzaam en onzelfzuchtig.
Om de strijd en het leven van Ayden te eren, blijft Bill vechten om een remedie te vinden voor de ziekte die het leven van zijn jongen veel te vroeg heeft gestolen.
Hij en zijn familieleden hebben de organisatie 4AydenStrong Foundation opgericht. De organisatie ondersteunt andere kinderen die de diagnose kanker hebben. Het helpt families ook om dure rekeningen te betalen en andere kosten te dekken. Bill voert ook campagnes om meer onderzoek te financieren naar de ziekte die zijn zoon heeft gedood.
Bill is de rots geworden voor iedereen die wordt gedwongen om te gaan met kanker en voor die ouders die hun kinderen moeten zien lijden.
Wat Bill doet, ondanks zijn enorme verlies, is bewonderenswaardig. Ik weet zeker dat Ayden naar zijn vader kijkt, zo trots op alles wat hij doet. Ik weet dat de dood van Ayden niet voor niets was.
Deel alsjeblieft om het bewustzijn van deze vreselijke ziekte te vergroten en hulde te brengen aan een dappere man en een vader die nooit ophoudt te vechten voor degene van wie hij het meest hield.