Het leven vliegt voorbij, zoveel is zeker. We rennen van hot naar her, doen boodschappen, zorgen voor de kinderen, moeten dit, moeten dat, en moeten natuurlijk werken. Heel veel werken.
Onze kinderen betekenen veel voor ons, maar hebben we wel genoeg tijd om het wat trager aan te doen en hen te appreciëren zoals we zouden moeten?
De moeder in dit verhaal werd op een dag benaderd door een volslagen onbekende toen ze ging winkelen met haar twee kinderen. Wat de onbekende man haar zou vertellen zou ze nooit meer vergeten.
“Heb je ooit een gesprek gehad met een onbekende, en het gevoel gehad alsof ze vanuit de hemel komen?” schreef de moeder op haar Facebookpagina.
Daarna vertelt ze haar verhaal van wat er was gebeurd in de supermarkt die dag.
Toen Leanne gaan winkelen was met haar twee kinderen, werd ze benaderd door een oudere man. Hij vertelde haar hoe schattig hij haar kinderen vond. En daarna wandelde de man verder. Maar enkele momenten later zag Leanne dat de man opnieuw terugkeerde.
Hij leek vastberaden om iets met haar te delen.
“Hij vertelde daarna een verhaal over toen zijn zoon vijf jaar was. Zijn zoon had hem gevraagd om een vogelhuisje te bouwen. Hij zei “nee”, want hij had het te druk met werk. Hij zag hoe zijn teleurgestelde zoon wegliep zonder te huilen, zonder er een scene van te maken. En plots voelde hij zich vreselijk voor het breken van zijn zoons hart. Hij riep zijn zoon terug. En samen gingen ze naar de winkel om het nodige materiaal te kopen voor het vogelhuisje.”
De onbekende man vertelde nog, dat hij 40 jaar later niet meer wat wat zogenaamd belangrijk was voor het werk dat hij moest doen. Maar de herinnering van hoe hij samen met zijn zoon een vogelhuisje in elkaar timmerde, blijft tot op vandaag hangen.
Hij keek Leanne aan recht in de ogen, en onthulde iets fantastisch: hij had nog steeds dat vogelhuisje.
“Ik moest meteen beginnen huilen. Hoewel ik het meeste van de tijd met mijn kinderen doorbreng, spendeer ik te weinig tijd met hen. Ik doe met tegenzin de dingen met mijn kinderen. Ik zeur de hele tijd. Ik leid me af met huishoudelijke taken, en met mijn telefoon. Deze man weet waarschijnlijk niet wat voor een schop onder mijn kont hij me heeft gegeven. Hij hielp me mijn prioriteiten te bepalen. Hij zorgt ervoor dat ik het kalmer aan doe nu, en meer bezig ben met mijn familie.”
Wat een wijze woorden. Vind je ook niet dat onbekende mensen soms de juiste dingen weten te zeggen op het juiste moment? Deel aub als je akkoord bent met dit mooie advies van deze oudere man