Rachel Whalen verloor twee jaar geleden haar baby tijdens haar zwangerschap.
Haar woorden over de verpleegsters hebben sindsdien de hele wereld rondgegaan, en wij begrijpen alvast waarom.
Rachel kreeg haar miskraam erg laat. Ze had bijna geen tijd meer, maar kort voor de bevalling kreeg ze het verschrikkelijke nieuws te horen. Haar dochter leefde niet meer.
Wanneer je zoiets vreselijks te horen krijgt, word je natuurlijk overweldigd door bodemloos verdriet en leed, en kan het erg moeilijk zijn voor degenen rondom je om te weten hoe ze zich moeten gedragen.
Want, wat zeg je nou eenmaal tegen iemand die net haar kind verloren is?
Het waren niet alleen de knuffels van vrienden en familie die haar leed verzachtten, vooral de ervaren en betrokken verpleegsters in het ziekenhuis waren erg bezorgd om de vrouw en haar doodgeboren kindje.
Nu heeft Rachel ervoor gekozen om haar donkerste momenten van haar leven te delen met alles en iedereen die er haar heeft doorgeholpen. Haar woorden zijn het lezen waard.
Dit zijn haar emotionele woorden:
“Aan alle verpleegsters,
Bedankt om me te redden. Jullie kennis en vaardigheden hebben me tegengehouden om mijn dochter te volgen in haar dood, maar het was vooral jullie medeleven en begrip dat me terug naar het leven bracht. Jullie menselijkheid is wat me opnieuw wilde doen leven, jullie hebben me doen beseffen dat er leven is na de dood.
En hiervoor ben ik jullie mijn liefde en dankbaarheid verschuldigd.
Dankzij de verpleegsters die er altijd voor zorgden dat mijn echtgenoot genoeg kussens had om op te slapen in de ziekenhuiskamer. En dankzij de verpleegsters die hem ijsjes gaven uit de vriezer. Jullie zagen dat hij zorg nodig had tijdens deze tijden.
Dankzij de verpleegsters die me hebben bijgestaan toen ze me naar de afdeling intensieve zorgen brachten voor de bevalling.
Bedankt om voor me te spreken toen ik niet kon spreken, want ik was te druk bezig met het vechten voor mijn leven. Ik weet niet of ik nog zou leven mocht het niet van jullie zijn geweest.
Dankzij de verpleegsters die me leerden hoe ik mijn beha kon opvullen met koelingslampen toen ik mijn melkproductie moest stoppen nadat mijn dochter doodgeboren was.
Ik wil jullie ook bedanken om me vast te houden toen ik huilde over iets wat ik niet kon loslaten. Jullie warmte maakte de steen in mijn borst niet lichter, maar je bracht wel een beetje licht in mijn wereld.
Dankzij alle verpleegsters op de intensieve zorgen die me kwamen schoonmaken nadat mijn kind stierf.
Dank je om de tijd te nemen om mijn gezicht te wassen en mijn haar te kammen. Ik kan nog steeds herinneren hoe het voelde toen je mijn haar kamde en het in een staartje deed. Het was een vriendelijke aanraking, niet iets wat je moest doen.
Dankzij de verpleegsters die ’s nachts stiekem mijn kamer binnen gingen zonder Dorothy, om mijn hand vast te houden. Bedankt om lieve woorden in mijn oor te fluisteren over je eigen kind die ook doodgeboren was. Dank je om de eerste persoon te zijn die me uit mijn isolatie bracht bij het verlies van mijn kind.
Jullie aanwezigheid voelde heel erg goed. Ik ben alleen nog niet zeker hoe ik mijn eerste nacht heb doorgemaakt.
Tot slot, wil ik alle verpleegsters bedanken die me doorheen mijn zwangerschap met Dorothy’s kleine zusje hebben geholpen. Zelfs nadat Frances was geboren, heb je nooit vergeten dat er iemand voor haar was. Je wist dat de geboorte van Frances me niet voor de eerste keer moeder had gemaakt. Ik ben een moeder van twee.
Dank je, voor jullie hulp.”
Het zal nooit mogelijk zijn om te begrijpen wat het moet voelen om te bevallen van een dood kind. Want dat is precies wat je moet doen. Ook al heb je te horen gekregen dat de baby niet meer leeft, toch moet je nog door een pijnlijke bevalling gaan.
Ik leef erg mee met Rachel die dit moest meemaken. Dankzij de vaardige verpleegsters vond ze een weg uit het duister.
Deel dit artikel met je vrienden op Facebook om hulde te brengen aan alle verpleegsters en vroedvrouwen. Jullie doen dagelijks een uitstekende job!