Wanneer de grote gebeurtenissen in het leven plaatsvinden, is het normaal dat we onze dierbaren aan onze zijde willen.
De dag waarop je vader of moeder wordt, afstudeert of besluit te gaan trouwen, dat zijn de dagen waarop onze geliefde families ook in de schijnwerpers komen te staan.
Maar toen Megan Roy hoorde dat haar vader stervende was aan kanker en niet lang meer te leven had, nam ze een drastisch besluit.
Ze wist dat hij de dag waarop ze zou trouwen nooit meer zou meemaken. Dus om foto’s van haar “trouwdag” te kunnen maken, creëerde ze een absoluut onvergetelijke dag voor zichzelf, maar vooral voor haar vader.
Ik wil er zelfs niet aan denken dat mijn moeder er niet voor me zou zijn tijdens de grote gebeurtenissen in het leven.
Het is haar veilige en warme hand die ik wil vasthouden als het moeilijk loopt in het leven, maar ook als het leven op zijn best is.
Alleen al de gedachte dat ik zonder haar moet leven, breekt mijn hart.
Voor Megan Roy was de strijd van haar vader met kanker een zeer moeilijke periode.
In februari 2017 hoorde ze wat niemand wilde horen van een familielid.
Haar geliefde vader was al enige tijd ziek, maar dacht dat het kwam door allergiesymptomen.
Maar na een controle kwam het nieuws: hij had kanker.
De familie was er kapot van en wist niet wat ze moest doen, behalve proberen er voor hem te zijn in deze moeilijke tijd.
Pas enige tijd later vernam Megan dat haar vader al enige tijd aanvoelde dat de situatie anders was.
“De dokter vond een knobbel in zijn keel en besloot dat er een biopsie moest worden gedaan. Hij deed dit zonder het iemand te vertellen, omdat hij niet wilde dat we ons zorgen over hem maakten. De resultaten kwamen terug dat het kanker was, en hij moest naar een oncoloog voor scans en moest onmiddellijk een behandelingsplan krijgen,” vertelt de dochter aan Love What Matters.
Zware behandelingen
Na de tests stelden de artsen vast dat de vader derdegraads huidkanker had.
Een operatie was van vitaal belang en een paar dagen na het nieuws verwijderden de artsen zoveel als ze konden.
De vader onderging ook radiotherapie in een poging om de kanker te vernietigen.
“Hij moest twee maanden chemotherapie en bestraling doorstaan. De chemo maakte hem zwak en moe. De bestraling brandde zijn keel. Dit maakte het moeilijk voor hem om te eten of te slikken. Kort na de behandeling werd er een voedingssonde geplaatst zodat hij de voeding kon krijgen die hij nodig had. Het was moeilijk om hem pijn te zien lijden, maar hij bleef positief en ging door het proces met een lach en een vrolijke houding, ondanks de omstandigheden,” zegt zijn dochter.
Maar de artsen waren positief en waren ervan overtuigd dat de vader zou herstellen.
Hem zien worstelen was moeilijk voor de hele familie, maar ze wilden net zo positief zijn als hij.
“Maar na een paar maanden van meedogenloze behandeling, was hij genezen en vierden we feest. Het leven werd weer normaal. Mama en papa gingen weer naar concerten, reisden wat en genoten zoveel ze konden omdat papa zich eindelijk sterk en gezond voelde. Er was niets meer om ons zorgen over te maken en daar waren we dankbaar voor. We begonnen elkaar meer te waarderen en beseften hoe snel het leven in een oogwenk kan veranderen. En dat gebeurde ook. Alweer.”
Kanker keerde terug
In 2018 kwam het nachtmerrie-nieuws na alles wat de vader had meegemaakt.
“Mijn moeder liep op 23 maart 2018 onverwachts mijn huis binnen en ik kon het aan haar gezicht zien. Er was iets mis. “Pa’s kanker is terug. En het zit in zijn dikke darm.”
“Ik denk dat ik niet eens besefte wat ze zei. Ik herinner me dat ik huilde omdat ik wist dat er iets mis was, maar ik denk niet dat ik begreep wat de woorden waren die net uit haar mond waren gekomen. Na een paar minuten, toen de schok was weggeëbd, zei ze het nog eens: ‘Zijn kanker is terug en het ziet er niet goed uit.’ Ik wist dat het deze keer anders zou zijn.”
En dat was ook zo.
Haar vader was net als vroeger naar de dokter gegaan, maar op een dag hadden de artsen ontdekt dat de kanker terug was.
Ze was er kapot van.
Agressievere kanker
De kanker was terug, en agressiever dan voorheen.
Het had nu zijn nek overgeslagen en zich verspreid naar zijn dikke darm, longen en lever.
“De dokter diagnosticeerde hem deze keer in stadium 4 en gaf hem nog ongeveer 8 tot 12 maanden te leven, met behandeling. Het is nu drie jaar geleden dat we voor het eerst bij de dokter zaten en ik weet nog steeds niet hoe ik het moet verwerken. We gingen van een gelukkig en gezond kind een paar dagen geleden naar iemand die ons vertelde dat onze vader volgend jaar misschien niet meer op aarde zal zijn. Zo’n nieuws ontvangen voelt als wakker worden uit een vreselijke droom.”
Enige tijd later zou de vader de artsen opnieuw bezoeken om meer te weten te komen over de resultaten van de laatste tests.
Ze wilden ook bespreken welke behandeling het beste zou zijn om hem te helpen. Ze onderzochten de man en de familie zou korte tijd later terugkomen.
De familie dacht dat de artsen nu het groene licht zouden geven om met het behandelplan te beginnen, maar het was te laat.
Harde boodschap van artsen
De kanker had zich al te ver in het lichaam van de vader verspreid. Nu had de ziekte ook zijn hersenen aangetast, en daar was niets meer aan te doen, vertelden de artsen hem.
“Ons hart werd in tweeën gescheurd. Pa kwam bij ons, bracht een paar trieste dagen thuis door. Hij had nog wat tijd om te leven en hij was niet van plan om tijd te verspillen. We brachten dagen door met golfen, winkelen voor bloemen en vogelbadjes (op zijn verzoek), luisterden naar muziek en planden evenementen zoals concerten, familiefoto’s bekijken en basketbalwedstrijden. We dachten aan het heden en gingen dag per dag.”
Maar toen begon Megan na te denken.
Haar vader zou er in de toekomst niet meer zijn bij de grote gebeurtenissen in haar leven.
Op dat moment was Megan alleenstaand en had ze geen kinderen. Maar ze droomde ervan om dat te veranderen.
Ze vertelt dat ze al heel lang wilde trouwen en ooit kinderen wilde krijgen.
Maar deze twee gebeurtenissen zouden nooit kunnen gebeuren in het bijzijn van haar vader.
Hij zou haar nooit door het gangpad zien lopen, of haar toekomstige kleinkinderen ontmoeten.
Het was toen dat Megan op een idee kwam.
Regelde een “schijnhuwelijk”
Ze wist dat haar vader niet zou worden toegelaten, maar dat weerhield hem er natuurlijk niet van om daadwerkelijk aan een ceremonie deel te nemen.
Dus Megan, die vrijgezel was, creëerde precies zo’n bruiloft.
Ze zou niet het jawoord geven aan een man, maar ze zou haar vader aan haar zijde hebben en naast hem door het gangpad lopen alsof ze zou huwen.
“Dus we deden dat gewoon. Ik kocht een jurk, knipte papa’s haar, hielp hem een paars overhemd uitzoeken, en met onze familie en degenen die hielpen, hielden we wat we nu onze “nepbruiloft” noemen. We ontmoetten elkaar op de locatie, keken elkaar aan toen ik mijn jurk aanhad, liepen samen door het gangpad, dansten op het liedje waarvan ik altijd had gedroomd om samen met hem te dansen, we huilden veel tranen en lachten samen,” zegt ze.
“Natuurlijk was het niet wat we ons hadden voorgesteld, maar we hebben de dag aan ons opgedragen. Onze relatie. Onze speciale, onvolmaakte maar leuke en liefdevolle band. We stonden in een ring met onze familie en hielden elkaars handen vast terwijl we baden voor een wonder en meer tijd samen. Ik zei tegen hem: ‘Dit is gewoon oefenen voor de echte dag’. Ook al wisten we allebei dat dat waarschijnlijk niet waar was. En terwijl we dansten, dankte ik God voor hem. Voor de grijsharige, gekke, goedhartige vader waar ik 23 jaar van heb mogen houden. Ik wilde voor altijd in dat moment blijven. Niets anders deed er toe in die tijd. Geen kanker, spijt, verdriet of angst stond in de weg van hoeveel we van elkaar hielden. Hoe gezegend we waren dat alles zo perfect was.”
Overleden weken na de “bruiloft”
Megan huurde ook een professionele videograaf in die er de hele dag bij was.
Weken na de bruiloft moest ze het resultaat laten zien aan haar vader, die op dat moment in het ziekenhuis lag.
Ze waren allebei diep ontroerd door de video, die de dag precies zo liet zien als hij was geweest – vol vreugde, tranen en liefde.
“Onze tijd liep ten einde en dat wisten we. We waren er niet klaar voor om hem te laten gaan, maar hij vertelde ons dat, ook al was hij verdrietig, hij blij was met alles wat hij had kunnen doen. Hij leefde zijn leven zoals hij dat wilde. En ook al vroegen we om meer tijd, we hadden vrede in de wetenschap dat hij niet langer ziek zou zijn en spoedig in de hemel zou zijn.”
Korte tijd later kon de familie voor de laatste keer afscheid nemen en hun geliefde familielid de laatste adem zien uitblazen.
“Neem het leven niet als vanzelfsprekend. Dans met je vader. Bel je moeder. Heb plezier en neem de dingen niet te serieus. Het leven zit vol ups en downs, we kunnen net zo goed lachen en genieten van de rit zo lang als we kunnen.”
Bekijk hier het filmpje van de prachtige “trouwdag”.
De tranen liepen over mijn wangen toen ik dit bekeek!
Je hebt groot gelijk Megan, we moeten zorgzamer voor elkaar zijn! Neem nooit iets of iemand voor lief!
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.
