Iedereen die wel eens met een jonge baby aan boord van een vliegtuig is geweest, weet wat een beangstigende ervaring dat kan zijn. Baby’s zijn van nature onvoorspelbaar. Een krijsend, schreeuwend kind is niet ideaal als je in een kleine ruimte zit met veel vreemden.
Toch had Kelsey Zwick niet kunnen voorspellen hoe een van haar medepassagiers zou reageren toen ze met haar 11 maanden oude dochter Lucy aan boord stapte van een vlucht van Orlando naar Philadelphia.
Ze was op weg naar het kinderziekenhuis met Lucy, die 11 weken te vroeg was geboren met haar identieke tweelingzus Eva.
Kelsey zat nog niet lang in haar stoel toen een stewardess naar haar toe kwam met een boodschap van een andere passagier. Zijn woorden zouden haar in tranen achterlaten.
Toen de kleine Lucy werd geboren, zag ze er blauw uit en was ze “erg ziek”. Ze kwam ter wereld na slechts 29 weken en leed aan een ernstige chronische longaandoening als gevolg van het tweeling-tweeling-transfusiesyndroom. Dat is een directe complicatie van Kelsey’s zwangerschap. Kort na de bevalling werd ze aan de maximale ondersteuning van haar longen gelegd.
Pas enkele maanden later konden Lucy en Eva eindelijk naar huis, nadat ze op de afdeling intensieve zorgen hadden moeten blijven. Zelfs toen had Lucy nog een tijdje 24 uur per dag zuurstof nodig.
Na verloop van tijd werd haar behoefte aan extra zuurstof minder, hoewel ze er ’s nachts en tijdens het vliegen nog steeds op was aangewezen. Het was dit laatste punt dat van onmiddellijk belang werd voor Jason Kunselman.
Jason is industrieel ingenieur en vloog op zijn verjaardag terug naar huis nadat hij in Florida had gewerkt. Volgens de Daily Mail had hij daarom een eersteklasticket geboekt en was hij zich aan het voorbereiden op zijn reis toen hij Kelsey en Lucy aan boord zag gaan.
Hij lette op Lucy’s zuurstofapparaat, dat niet in de bagagekastjes kon en dus de hele rit naast Kelsey moest zitten.
Jason stelde een plan op voordat hij de stewardess riep.
“We hadden een glimlach op onze gezichten toen we op weg waren om haar ‘vrienden’ te zien,” vertelde Kelsey in een Facebook-post. “We gingen van tevoren aan boord van het vliegtuig, gingen gezellig in onze stoel aan het raam zitten en maakten grapjes tegen de mensen om ons heen over het feit dat ik bij mijn schreeuwende-maar-gelukkige baby moest zitten.”
Het was toen dat een stewardess haar benaderde en haar vertelde dat de vriendelijke man in 2D zat te wachten om van stoel te wisselen.
“Je gaf je comfortabele, eersteklas stoel aan ons,” schreef Kelsey in haar post.
Jasons gebaar raakte Kelsey inderdaad zo erg dat ze begon te huilen.
“Ik kon mijn tranen niet bedwingen en liep huilend door het gangpad terwijl mijn dochter Lucy lachte! Ze voelde het ook in haar botten… echte, pure, goedheid. Ik glimlachte en bedankte je toen we overstapten, maar ik kon je niet echt bedanken. Dus… dank je wel. Niet alleen voor de stoel zelf, maar om het op te merken. Je besefte dat de dingen misschien niet altijd gemakkelijk zijn. Dank je om deze willekeurige daad van vriendelijkheid te tonen aan ons.“
“Het herinnerde me eraan hoeveel goeds er is in deze wereld. Ik kan niet wachten om het Lucy op een dag te vertellen. In de tussentijd… zullen we het doorvertellen. Het was een gebaar van iemand die zei: Ik ZIE je en dit is wat ik kan doen.”
“Terwijl ik in de ruime stoel zat, kon ik niet anders dan nadenken. Eerst de lange weg van het niet weten of we zelf kinderen konden krijgen. We raakten zwanger en werden gediagnosticeerd met TTTS, een zeldzame complicatie. Toen ik zwanger was, moesten we ’s nachts het hele land doorvliegen voor een foetale operatie. We wisten niet of ze de procedure zouden overleven, maar deze meisjes zijn vechters! Ze hebben het geweldig gedaan!”
Het rimpeleffect
Zoals bewezen in Kelsey’s post, zijn het dit soort daden die zo vaak een rimpeleffect kunnen hebben. Een vriendelijk gebaar lijkt misschien niet veel op het moment zelf, maar het zijn juist deze gebaren die op de lange termijn enorm blijken te zijn.
Als we allemaal ons best zouden doen om attent te zijn en elke week ten minste één vriendelijk gebaar zouden doen, zou de wereld er een stuk beter uitzien.
Als jij vindt dat meer mensen het medeleven van Jason zouden moeten tonen, deel dit artikel dan op Facebook.
Samen kunnen we van deze wereld een aangenamere plek maken om in te leven.
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.
