Toen Terry Apudo niet kwam opdagen voor haar eigen huwelijk, wist haar familie en vrienden onmiddellijk dat er iets verkeerd was.
Maar de echte reden voor Terry’s afwezigheid was veel gruwelijker dan wat de gasten zich ooit hadden kunnen inbeelden.
Terry Apudo was een jonge vrouwelijke pastoor die in een kleine kerk werkt in Nairobi, in Kenia.
Samen met haar toekomstige echtgenoot Harry Olwande, hadden ze hun huwelijk reeds lang op voorhand gepland, en het koppel was volop bezig met de voorbereidingen voor de grote dag.
Zoals de traditie het wilt, brengen de bruid en bruidegom de nacht voordien apart door.
De volgende ochtend, toen Terry haar huis verliet en langs de weg wandelde, merkte ze een man op die op de voorkant van zijn auto zat.
Ze wandelde hem voorbij, maar enkele minuten later, snelde de man naar haar en besprong hij haar langs achteren.
De man greep Terry op bijzonder agressieve manier en gooide haar in de achterkant van de wagen, waar twee andere medeplichtigen op haar aan het wachten waren.
De jonge vrouw werd ontvoerd op haar huwelijksdag, meldt de BBC.
“Een prop stof werd diep in mijn mond geduwd. Ik schopte en sloeg in het rond, en probeerde te schreeuwen,” vertelde Terry aan de BBC. “Toen ik eindelijk de prop uit mijn mond kon spuwen, schreeuwde ik ‘het is mijn trouwdag!’ Op dat moment kreeg ik de eerste klap. Een van de mannen dwong me om mee te werken, of ‘ik zou sterven’.”
De nachtmerrie stopte daar echter niet. De horror bleef duren binnenin de wagen. Terry vertelde haar hele verhaal aan de BBC.
“De mannen verkrachtten me om de beurt. Ik wist dat ik zou sterven, maar ik bleef vechten voor mijn leven, dus toen een van de mannen de prop uit mijn mond haalde, beet ik in zijn geslachtsdelen. Hij schreeuwde het uit van de pijn en een van hen stak me met een mes in de maag. Ze openden de deur van de wagen en gooiden me uit de rijdende auto.”
“Ik was kilometers verwijderd van mijn huis, in de achterbuurten van Nairobi. Meer dan 6 uren gingen voorbij sinds mijn ontvoering.”
“Een kind zag hoe ik op straat gesmeten werd, en belde haar grootmoeder. Mensen kwamen op me afgelopen. Toen de politie kwam probeerden ze mijn polsslag te meten, maar niemand kon. Ze dachten dat ik dood was, en rolden me in een laken, waarin ik stikte en begon te hoesten. De politieman zei, ‘leeft ze nog?’ en hij draaide de wagen en bracht me naar het grootste ziekenhuis van Kenia.”
“Ik kwam toe in volledige shock, mompelde onverstaanbaar. Ik was halfnaakt en bedekt onder het bloed, en mijn gezicht was gezwollen van alle klappen die ik kreeg. Maar iets moet de verpleegster gealarmeerd hebben, want ze wist dat ik een bruid was. ‘Laten we alle kerken bellen, om te zien of ze geen bruid misten vandaag’, vertelde ze aan haar collega’s.”
“Via toeval, was de eerste kerk die ze belden, de All Saints Cathedral,” vertelde Terry. “Missen jullie een bruid?” vroeg de verpleegster. De pastoor antwoordde “Ja, er was hier een huwelijk om 10.00 maar ze daagde niet op.”
Toen de gasten de echte reden te weten kwamen van Terry’s verdwijning, begon mensen te schreeuwen en te wenen in de kerk.
Terry’s familie en haar verloofde Harry, spoedden zich naar het ziekenhuis.
Uiteindelijk werd Terry naar een ander ziekenhuis gebracht, waar alle vreselijke verwondingen al snel duidelijk werden.
“Daar hechtten de dokters mijn wonden, en brachten ze me nog meer vreselijk nieuws,” zegt Terry.
De dokters vertelden haar dat de steekwonden zo diep waren, dat ze geen kinderen zou kunnen krijgen.
Ze vertelde haar verhaal verder aan de BBC:
“Ik kreeg de morning-after pil toegediend, en antiretrovirale middelen om me te beschermen tegen HIV en AIDS. Toen ging het licht bij me uit. Ik weigerde te accepteren wat gebeurd was.”
“Enkele dagen later, toen de verdoving wat was uitgewerkt, kon ik hem aankijken. Ik bleef me verontschuldigen. Ik voelde me alsof ik hem had teleurgesteld. Sommige mensen zeiden dat het mijn eigen fout was om het huis zo vroeg te verlaten ’s ochtends. Dat was echt pijnlijk, maar mijn familie en Harry steunden me.”
Ondanks alles wou Harry nog steeds zijn geliefde Terry trouwen.
De ceremonie vond plaats in juli 2005, zeven maanden na hun geplande huwelijk.
Eindelijk stonden ze samen aan het altaar, en konden ze hun liefde voor elkaar vieren.
Alles leek beter te gaan worden, maar het lot neemt soms onverwachte wendingen.
Slechts 29 dagen nadat ze eindelijk getrouwd waren, gebeurde er een nieuwe catastrofe.
Tijdens een erg koude winternacht, viel het koppel in slaap toen de hitte zich verspreidde in de kamer. Toen Terry kort daarna wakker werd, besefte ze dat er iets niet juist was.
Ze voelde zich duizelig, en kon niet uit bed. Met het klein beetje energie die ze nog over had, kon ze de telefoon nemen naast het bed, en de buren bellen om hulp.
Na dat telefoontje verloor ze opnieuw het bewustzijn.
Terry kon op het laatste nippertje gered worden, maar jammer genoeg was het te laat voor Harry. Hij stierf aan koolstofmonoxidevergiftiging.
Terry werd zo depressief dat ze zichzelf compleet afsloot van de rest van de wereld.
De enige bezoeker die ze wou ontvangen was een priester, Tonny Gobanga. Hij bezocht Terry regelmatig bij haar thuis, zodat ze kon vertellen over de pijn die haar leven volledig heeft verwoest.
Tonny’s warmte en begrip, gaf Terry een nieuw leven, en traag maar zeker werden de brokken van Terry’s verscheurde hart opnieuw gelijmd.
Uiteindelijk werden de twee verliefd op elkaar.
Ze vertelde verder:
“Tonny vroeg me ten huwelijk maar ik vroeg hem om een magazine te kopen, mijn verhaal te lezen, en ik wou dat hij me vertelde of hij me daarna nog even graag zou zien. Hij kwam terug en zei dat hij nog steeds met me wou trouwen.”
“Maar ik zei ‘Luister, er is nog iets. Ik kan geen kinderen krijgen, dus kan ik niet me je trouwen.’
‘Kinderen zijn een geschenk van God,’ zei hij. ‘Als we kinderen krijgen, Amen. Indien niet, dan heb ik nog meer tijd om van je te houden.’
Drie jaar na haar huwelijk met Harry, wandelde Terry opnieuw naar het altaar. Deze keer met Tonny, die haar een nieuw leven had gegeven.
Jammer genoeg zag het ernaar uit dat het leven een nieuwe donkere wending zou krijgen. Een jaar na haar tweede huwelijk, werd Terry ernstig ziek.
“Ik voelde me onwel, en ging naar de dokter,” vertelt ze aan de BBC. “En tot mijn grote verbazing, vertelde hij me dat ik zwanger was.”
Terry haar zwangerschap verliep vlot. In tegenstelling tot wat de dokters haar verteld hadden, leek Terry in staat te zijn om een baby op aarde te zetten zonder complicaties.
Het geluk die Terry en Tonny voelden bij het dragen van pasgeboren dochter Tehille, was onbeschrijfelijk.
Vier jaar later verwelkomde het koppel een tweede mirakel. Hun andere dochter, Towdah.
De mannen die Terry mishandelden en verkrachtten, werden nooit gearresteerd.
Terry’s donkere verhaal en lot werd verzameld in haar biografie, “Crawling Out of Darkness.”
Vandaag reist Tonny rond met haar echtgenoot Tonny en geven ze lezingen. Ze spreekt over de gruwelijke gebeurtenissen die ze onderging, en hoe ze de sterkte kreeg om zichzelf erdoor te sleuren, en naar de positieve dingen in het leven te kijken.
Ze helpt ook andere slachtoffers van verkrachtingen, en hoopt dat haar ervaringen hen kunnen inspireren om te weten dat ze er niet alleen voor staan.
Ik moet zeggen dat ik een geweldige bewondering, en het grootste respect heb voor Terry. Wat een sterke en moedige vrouw!
Deel aub dit hallucinante verhaal op Facebook, zodat meer mensen de mogelijkheid hebben om dit ongelofelijke en hartverscheurende verhaal kunnen ontdekken.