Het was een dag zoals een ander in een dierenasiel ergens in Roemenie. Dora, een straathond die al een hele poos rondzwerft in de stad, was opgenomen door dierenasiel.
Ze woonde in het dierenasiel maar was droevig. Misschien was ze depressief over haar toekomst. Niemand wilde haar adopteren, en had vele jaren op straat doorgebracht.
Zonder gezelschap, liefde of warmte.
Maar de mensen in het dierenasiel deden er alles aan om haar liefde te geven. Het personeel zorgde voor haar, net zoals voor alle andere honden die ze hadden. Maar er ontbrak iets. Iemand die de hond in huis wilde nemen.
Maar op een dag zat een brief in de brievenbus. Het was voor Dora.
De brief kwam van Engeland.
Dora was dolblij toen ze vernam dat er iets voor haar toegekomen was.
De brief kwam van een familie in Engeland die haar verhaal had vernomen. En nu wilden ze de hond dus adopteren!
De foto’s van de droevige hond werden intussen al door honderdduizenden mensen bekeken op YouTube. Nu hij eindelijk licht ziet aan het einde van de tunnel kunnen we niet anders dan blij zijn voor hem.
De familie had gevraagd aan de medewerkers om de brief voor te lezen voor Dora. Nu heeft ze dus haar eigen familie, en thuis! Na jarenlang op straat te hebben geleefd.
In afwachting van haar verhuis naar Engeland had de Engelse familie een pakketje met geschenkjes meegegeven zodat ze kon spelen.
Wat een verschil met haar eerste dagen in het asiel. Graatmager, uitgehongerd en getraumatiseerd. Maar nu, een gezonde, blije hond met een warm nest!
Op de website van het asiel stond dit:
“Dora leeft nu op het Britse platteland, niet ver van vele stranden, mooie zichten, bossen, meren en rivieren… Een perfecte speelplaats voor honden! Ze heeft ook een vriendje, Cole, een zwarte labrador. Hij is nu Dora’s grote broer.”
Deze verhalen raken me recht in het hart! Deel aub dit verhaal om hulde te brengen aan alle organisaties ter wereld die dieren redden en zorgen dat ze op een dag een familie vinden. 