Ons hart blijft bij de bevolking van Oekraïne, terwijl de Russische troepen blijven binnenvallen. Vanuit de chaos zijn er veel verhalen, soms triest, soms inspirerend, over het verzet en de moed van burgers.
Een vrouw die Oekraïne ontvluchtte, deelde een hartverscheurend relaas over hoe ze zoveel van haar leven moest achterlaten. Maar ze weigerde haar bejaarde hond achter te laten, zelfs als ze hem daarvoor over de grens moest dragen.
Een 35-jarige Oekraïense vrouw genaamd Alisa vertelde in The Guardian over haar hachelijke vlucht uit het land. Als programmeur voor een Duits bedrijf, had ze de kans om het door oorlog verscheurde Kiev te verlaten voor Polen, maar het was niet gemakkelijk om de grens te bereiken.
Ze herinnert zich een autorit van 16 uur van de hoofdstad naar een dorp, opeengepakt in één auto met haar moeder, zus, hun twee echtgenoten, vier kinderen en een bejaarde Duitse herder.
Nog steeds in gevaar verlieten ze het dorp om naar de grens te gaan, maar er waren zoveel auto’s dat ze de rest van de 10 kilometer te voet moesten afleggen, in barre weersomstandigheden.
Maar de laatste etappe van de reis was vooral moeilijk voor de bejaarde hond: “Mijn hond is 12 jaar oud. Ze worstelde om te lopen en viel elke kilometer, en kon niet meer opstaan,” schreef Alisa in The Guardian.
“Ik stopte auto’s en vroeg om hulp, maar iedereen weigerde; ze raadden ons aan om de honden achter te laten.”
Maar ze weigerde op te geven. Haar hond was familie, en ze was niet van plan haar achter te laten. Alisa verloor onlangs haar vader en moest haar huis ontvluchten. Ze was niet van plan om haar hond op te geven.
“Onze honden zijn een deel van ons gezin,” schreef ze. “Mijn hond heeft alle gelukkige en verdrietige momenten met ons meegemaakt. Mama’s hond is alles wat ze nog heeft van haar vroegere leven.”
Dus namen ze de honden mee op hun zware reis, zelfs als dat betekende dat ze een lift moesten krijgen. Een foto toont Alisa’s man die de Duitse herder over zijn schouder draagt:
Het gezin haalde de grens, en werd zeven uur lang in een overvolle tent gezet. “We zaten er allemaal in, honden en vijf kinderen, allemaal met natte voeten,” schreef Alisa. “Het was fysiek en psychologisch zwaar.”
Ook al hadden ze het allemaal veilig gehaald, Alisa kreeg hartverscheurend nieuws. Haar man mocht de grens niet over vanwege zijn leeftijd en het mobilisatiebevel. Haar man ging terug naar het dorp, terwijl zij met de anderen Polen binnenging.
Zoals voor zovele Oekraïners is de toekomst van Alisa gevuld met onzekerheid. “Mijn plan, ach, ik weet het niet. Ik wil mijn man hier hebben. Voor nu, wat ik ga doen met mijn kinderen, is beslissen waar ik wil blijven: hier in Polen, of naar Duitsland gaan, zoals al mijn collega’s,” schreef ze in The Guardian.
Hoewel de situatie nog niet voorbij is, kunnen we inspiratie vinden in de veerkracht van deze familie en hun vastberadenheid om hun huisdier niet achter te laten.
Deel dit verhaal met de wereld, en houd deze familie in uw gedachten en gebeden.
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.
