Omgaan met het verlies van een dierbare is altijd verschrikkelijk lastig. Als de overledene een persoon betreft staat de omgeving vaak paraat om op alle nodige manieren steun te betuigen, en in te staan voor een respectvol verloop van het rouwproces. Gelukkig maar.
Dat het in het geval van het overlijden van een dier niet altijd hetzelfde gaat klinkt menig dierenliefhebber wellicht bekend in de oren. Psychologe Julie Axelrod wijdde een uitgebreid artikel aan dit fenomeen op de site Psych Central.
Volgens haar zullen miljoenen dierenbezitters kunnen beamen hoe verschillend er wordt omgegaan met mensen die een geliefd huisdier hebben verloren. Of het nu een natuurlijke dood, een ongeval of euthanasie betreft.
“Waarom neem je geen nieuwe?”
De meest gehoorde klacht is dat de meeste mensen niet inzien hoe diep hun verdriet zit. Opmerkingen als “Waarom neem je geen nieuwe?” zouden, ondanks de wellicht goede bedoelingen, juist tot extra pijn leiden. Je gaat immers ook niet op zoek naar een nieuwe oma op de dag van haar overlijden…
Volgens Axelrod zijn het juist dit soort ervaringen die ervoor zorgen dat het rouwen om een huisdier nog pijnlijker kan zijn dan om een mens. Omdat het proces zo vaak met een bepaalde mate van eenzaamheid gepaard gaat, veroorzaakt door onbegrip.
Los van de eenzaamheid geeft Axelrod op overtuigende wijze aan hoezeer het verliezen van een huisdier invloed kan hebben op het rouwproces.
- Het verlies van onvoorwaardelijke liefde: Honden bij uitstek voorzien in het onvoorwaardelijk geven van liefde. Iets wat in menselijke relaties niet zo vanzelfsprekend is. Ook al zit alles snor.
- Het verlies van een beschermeling: Dit lijkt sterk op het gevoel een kind te verliezen. Er, door dik en dun, zijn voor iemand geeft enorm veel voldoening. Als dat wegvalt blijft er een enorme leegte achter.
- Het verlies van een ‘levensgetuige’: We laten kanten van onszelf aan onze dieren zien, die we nooit zouden tonen aan andere mensen. Het wegvallen van een kameraad met wie je daadwerkelijk alles kon delen is een groot gemis.
- Het verlies van routine: Het houden van een huisdier gaat vaak gepaard met een flink aantal vaste rituelen. Etenstijd, vaste wandelingen en knuffelen bij de televisie zijn allemaal routines die bij het wegvallen bijdragen aan een gevoel van gemis.
- Het verlies van een primaire vriend: Voor velen is een hond, of welk ander huisdier dan ook, de primaire sociale kompaan. Bij het wegvallen van dit contact, blijft er ineens weinig over aan sociale interactie, wat problematisch kan zijn voor wat betreft gevoelens van depressie of angst.
Handvaten om het jezelf makkelijker te maken
Vermoedelijk zullen vele dierenbezitters zich herkennen in de bovenstaande punten. Maar hoe ga je er mee om? Gelukkig geeft de psychologe ook een aantal punten mee die kunnen helpen bij het rouwproces.
- Ben geduldig en lief voor jezelf
- Vind tenminste één iemand die je begrijpt
- Verzamel je gedachten. Schrijf ze eventueel op.
- Houd rituelen om je rouw vorm te geven.
- Doe bezittingen van het dier geleidelijk weg. Haast je niet.
- Eer je dier. Plant een boompje in je tuin ter nagedachtenis, bijvoorbeeld.
“Wat zou je huisdier doen als hij je zo zag?”
Rouwen om je overleden huisdier zal altijd zwaar blijven. Maar hopelijk helpen de bovenstaande punten je om het proces iets beter te laten verlopen. Wij sluiten ons dan ook volledig aan bij de afsluitende woorden van Julie Axelrod: “Wat zou je huisdier doen als hij of zij jou zo droevig aan zou treffen? Het antwoord is duidelijk: je liefde geven, troost bieden en net zo lang bij je blijven als nodig. We kunnen allemaal nog wat leren van onze dierlijke vrienden.”
Wat een wijze woorden van deze psychologe! Begreep iedereen dit verdriet maar zo goed.
Vergeet niet dit artikel te delen met al je vrienden die ook ontzettend veel om dieren geven!