Een foto van een uil in een schuur verovert momenteel de hele wereld. De Zweedse fotograaf Jonas Classon won met de foto zelfs de prestigieuze prijs op de internationale fotowedstrijd van Siena.
Maar door de pandemie moest hij de prijs virtueel in ontvangst nemen.
“Ik hoefde mijn maatpak nu niet te strijken,” lachte Jonas toen hij sprak met onze redactie.
Het was in de categorie “dieren in hun omgeving” dat Jonas Classon de eerste prijs won. Zijn foto van een uil in een schuur in het maanlicht was dan ook fenomenaal.
Van de meer dan 48.000 inzendingen over de hele wereld, was het de uil die naar huis ging met de eerste prijs.
Na het succes verscheen zijn foto in de krant The Times en werd hij gepubliceerd in verschillende internationale media zoals The Sunday Times.
“Het is fantastisch, het overweldigt me,” maar het is ongelofelijk wat er is gebeurd, vertelde Jonas aan Newsner.
“Ik neem de beste foto’s in het bos, dit was zeker en vast duizelingwekkend,” lachte Jonas.
Zijn instagram heet @jonasclassonphotography, daar kun je heel wat van zijn natuurfoto’s aanschouwen.
Prijs gewonnen
Maar door de pandemie was er geen traditionele uitreikingsceremonie in de Italiaanse stad Siena.
“De plechtigheid moest geannuleerd worden door de pandemie, dus zal ik die prijs voorlopig virtueel in ontvangst nemen. Ik weet dat ik later mijn prijs mag gaan ophalen,” zegt Jonas.
“Nu hoef ik in elk geval mijn maatpak niet te strijken, dat was best leuk. Maar natuurlijk zou het leuk geweest zijn om een prijs in ontvangst te mogen nemen.”
Wat is je het meeste bijgebleven toen je de uil fotografeerde?
“Ik herinner me alles nog. Ik volde de uil al een maand en had al heel wat mooie foto’s genomen. Maar op deze avond, toen het volle maan was, had ik extra hoop. Uilen en manen gaan perfect samen. Ze zijn actief tijdens schemer en dageraad, het geeft de foto een extra sfeer,” zegt Jonas.
Jonas slaagde erin om de uil vrij snel te vinden die avond, in Örebro.
“Daarna vloog hij weg het bos in en was ik hem een tijdje kwijt. Omdat ik de uil al lang aan het volgen was, kende ik zijn bewegingspatroon. Uiteindelijk vond ik hem toen ik hem zag zitten op een takje. Het was donker en moeilijk om een foto te nemen dus gebruikte ik een extra lichtbron. Ik gebruikte de lampen van mijn wagen maar het was niet mogelijk om mijn lichten te richten op de uil, want dan zou hij meteen wegvliegen. De foto is zo genuanceerd dat hij onrealistisch lijkt. Het lijkt wel een tekening. Er is heel wat detail in de foto te vinden, je ziet zijn karakter, de zure blik.”
Heb je geprobeerd om de uil opnieuw terug te vinden?
“Ik probeerde enkele dagen later opnieuw. Ik had nog enkele andere projecten, maar ging daarna gewoon verder. Het is wellicht een jonge vogel die eten aan het zoeken was. Ik was er zo’n 40 dagen, ’s ochtends en ’s avonds, om deze foto te kunnen nemen.”
Zo leerde Jonas het bewegingspatroon van de vogel kennen.
“Je leert zo de vogel kennen, je moet tijd met hem doorbrengen. We werden uiteindelijk vrienden. Het was wederzijds respect. We brachten iedere dag samen door. Geen enkele andere foto zou dat waard zijn. Hij werkte goed mee.”
Heb je de uil een naam gegeven?
“Nee”, dat nu ook weer niet.
Tijd in het ziekenhuis bracht hem tot bij de vogels: “Ze hebben mij uit de duisternis geholpen”
Jonas werkt als voltijds vogelfotograaf. Het was door een ziekte en een lange tijd in het ziekenhuis dat hij geïnteresseerd raakte in de job.
“Ik geef tentoonstellingen, lezingen en vogelexcursies over de hele wereld. Nu heb ik mijn eerste boek uitgebracht, “Black Album”, over mijn medische achtergrond en hoe de vogels mij het licht brachten,” vertelt hij.
Het werd een soort therapie, aldus Jonas.
“Als tiener werd ik ernstig ziek, en mijn ontmoetingen met vogels maakten me beter. In de reeks “Black Album” probeerde ik hen op dezelfde manier te fotograferen, als licht in het duister. Het is een erg persoonlijk boek geworden na mijn jaren in het ziekenhuis.”
Deze periode was dus erg beslissend voor je keuze in vogelfotografie?
“Ja, precies. Het was cruciaal. Ik had een leraar in het ziekenhuis, Nisse, die een ornitholoog (vogelexpert) was. Hij nam me het bos in, en een van de ontmoetingen was met de uil. Sindsdien fotografeerde ik ieder jaar de uilen.”
De pandemie heeft meer en meer mensen interesse gegeven in de natuur en dierenwereld. Jonas zegt dat het zeer spannend is om zelfs in je eigen buurt te ontdekken.
“Er zijn magische ervaringen te vinden in je eigen tuin.”
Jonas heeft een toekomstproject klaar waarin de uil opnieuw van de partij zal zijn.
“Mijn volgende boek gaat over uilen.”
Bekijk zeker Jonas zijn Instagrampagina op @jonasclassonphotography en geniet van zijn prachtige foto’s!
Gefeliciteerd met je prijs, Jonas! Fantastische foto! Deel dit met je vrienden op Facebook en steun de jonge fotograaf!