Als je met een partner woont die verantwoordelijk is voor dat jij je slecht over jezelf voelt – dan horen ze niet in je leven.
Maar soms is de angst voor eenzaamheid groter dan de zoektocht naar geluk en blijven we te lang in een relatie steken. Zelfs als we ons er slecht door voelen.
Om de moed te vinden om te breken met een destructieve relatie is niet altijd makkelijk, maar de man in dit verhaal hieronder werd tot een grens gedreven waar het ondraaglijk werd.
Hij schreef over zijn situatie op een Reddit forum en kreeg al snel steun van duizenden vreemdelingen die zijn bericht lazen.
Dit schreef de man:
¨Mijn stiefdochter gaat op 3 augustus trouwen. De huwelijksplanning heeft het meeste van haar en haar moeders leven ingenomen in de afgelopen zes maanden (ik zeg haar moeder omdat we niet getrouwd zijn, hoewel we al jaren samen hebben gewoond).
Mijn stiefdochter studeerde afgelopen december af van de universiteit. Ik betaalde haar studie, hoewel het een staatsuniversiteit was, kostte het me alsnog $ 40.000. Ze heeft geen baan en heeft voor de duur van haar universitaire carrière en sinds haar afstuderen bij ons gewoond. Ik kocht voor haar een auto om heen en weer naar school te rijden toen ze klaar was op de middelbare school.
Van tijd tot tijd duikt haar vader in haar leven op. Hoewel hij geen cent aan haar opleiding heeft bijgedragen of kinderopvang heeft betaald, hoewel dat de schuld van mijn vriendin is, houdt ze nog steeds van hem en wil hem in haar leven. Hij blijft altijd net lang genoeg om haar hart te breken door beloftes te breken die hij heeft gemaakt.
De trouwlocatie heeft 250 personen max. Ik gaf hen een lijst van 20 mensen die ik uitgenodigd had, weet je, omdat ik voor alles betaalde. Ze vertelden me dat het geen probleem was en ze zouden ervoor zorgen. Dus ik laat deze mensen weten dat ze een uitnodiging zouden krijgen en de datum zouden moeten vrijhouden. Zaterdag zag ik een van mijn vrienden op deze lijst op de golfbaan en vroeg of hij kwam. Hij vertelde me dat hij niet uitgenodigd was. Hij vertelde me dat hij een aankondiging heeft ontvangen, maar niet een uitnodiging. Hij had het op zijn achterbank liggen en liet het me zien. En inderdaad, het was gewoon een aankondiging, en mijn naam stond nergens op. Er stond haar vaders naam en de naam van haar moeder en niet van mij.
Dit leidde tot een vrij grote ruzie met mijn vriendin, omdat ik erachter kwam dat GEEN van mijn lijst van twintig op de gastenlijst was gezet omdat “250 mensen erg weinig is.” Ik was boos, maar ik kon niet veel doen omdat de belangrijkste mensen in kwestie al beledigd waren. Mijn vriendin zei: “Als sommige mensen niet komen, kan ik misschien een paar mensen binnenlaten.” Maar dat was voor mij een ultieme klap in mij gezicht. Dus, ik was woest op zaterdag.
Gisteren hadden we een diner met de toekomstige familie en een verrassende gast, de ‘echte vader’. Tijdens het avondmaal vertelde mijn stiefdochter dat haar ‘echte papa’ op de bruiloft zou zijn om haar weg te geven. Dit werd begroet met een koor van “Oh hoe leuk” en “Hoe geweldig”.
Ik denk niet dat ik ooit zo boos ben geweest. Ik trilde. Ik nam een paar seconden om mijn kalmte te vinden, omdat ik eerlijk gezegd niet zeker was of ik zou gaan huilen of gaan slaan.
Zodra ik er zeker van was dat ik zou kunnen spreken, stond ik op van mijn stoel en zei dat ik graag een toast wou maken. Ik kan me niet precies herinneren wat ik zei, maar de kern was ongeveer dit:
“Ik wil graag een toast maken.” Het geluid van lepels tegen glazen klonk in mijn oren. “Het was mijn grote genoegen om de afgelopen tien jaar een deel van deze familie te zijn.” Ach, hoe lief. “Op dit punt in mijn leven voel ik dat ik dankbaar ben aan de bruid en bruidegom, omdat ze mijn ogen voor iets heel belangrijk hebben geopend.” Zelfverzekerde glimlachen uitgewisseld. ‘Ze hebben me laten zien dat mijn positie in deze familie niet is wat ik ooit dacht dat het was’. En nu begint een glimp van verwarring en schok op de gezichten zich in de kamer te verspreiden. ‘Hoewel ik mezelf ooit als de patriarch of peetvader van de familie zag, die groot respect had en hulp bood waar nodig, lijkt het in plaats daarvan dat ik de positie van een geldautomaat heb, goed voor een geldstroom, maar niet voor heel veel meer. Terwijl ik ben vervangen als gastheer, zowel op de uitnodigingen als in de ceremonie, ontsla ik mijnzelf van mijn financiële plichten als gastheer en geef ze door aan mijn opvolger, de vader. Dus proost op het gelukkige stel en het pad dat ze hebben gekozen. ‘Ik dronk mijn drankje op. ‘Jullie kunnen jezelf uitlaten.’
Is dit egoïstisch? Ik moet 40-50.000 dollar voor een bruiloft betalen waarop ik niemand kan uitnodigen? Waar ik geen deel van uitmaak? Ik ben zo klaar met deze onzin. Ik ben klaar met mijn stiefdochter, ik ben klaar met mijn vriendin. Ik heb gisteren het geld uit onze gezamenlijke rekening overgemaakt (ze heeft geen baan gehad sinds ze bij me kwam wonen). Vanmorgen heb ik alle betrokken zaken gebeld die ik eerder had ingeschakeld om mijn geld terug te betalen. Momenteel lijkt het erop dat ik ongeveer 1500 dollar voor de locatie zal verliezen, maar de andere verkopers betalen alles terug.
TE LANG OM TE LEZEN: Als je wilt dat je ´ECHTE VADER´ op de uitnodiging staat, je weggeeft en aan de hoofdtafel zit, prima, dan mag je ´ECHTE VADER´ ook voor alles betalen.
UPDATE: 9 juni 1:15 am. Vriendin en bruid hebben het huis verlaten. Ze gaan bij de bruidegom wonen. Het was erg moeilijk niet kwaad te worden over hun ´eigendommen´ die ze mee namen, maar het is gedaan, ik heb de sloten vervangen en het is nu tijd voor een adempauze. Ik kan niet geloven hoe populair dit verhaal is geworden, maar het voelt goed van zovelen steun te krijgen. Als ik erachter kom wat er met de bruiloft gaat gebeuren, zal ik het iedereen laten weten, maar ik kan niet garanderen dat ik moeite ga steken om erachter te komen. Van wat ik heb gehoord is dat ze ¨dingen wat kleiner gaan aanpakken¨ en dat zijn ouders meehelpen. Mijn vriendin werd gek toen ik erachter kwam dat ze probeerde zichzelf een check uit te schrijven op ons gezamenlijke account, een dag na de gebeurtenis. Maar toen had ik het geld al verplaatst, dus ik ben blijkbaar een grotere zak dan zij, maar ik voelde het aankomen. Dat is alles. Dank jullie wel.¨
Als je je niet gewaardeerd voelt in je relatie, dan zal dat waarschijnlijk nooit het geval zijn.
Je partner zal niet ineens veranderen, dus ik denk dat wat deze man deed het enige juiste was!
Wat vind jij? Deel dit verhaal op Facebook als je vindt dat deze stiefvader de juiste beslissing heeft gemaakt!