Elke dag worden er duizenden baby’s in wereld geboren in omstandigheden waardoor ze op wat voor manier dan ook opvallen. Natuurlijk zijn alle baby’s mooi, en niemand verdient minder liefde, zorg en aandacht.
Helaas accepteren niet alle mensen dit feit. Sommige ouders, ongelooflijk genoeg, lijken zelfs hun kinderen op te geven of te verloochenen als ze niet perfect worden geacht in hun veroordelende ogen wanneer ze worden geboren.
Ondanks de tijd van begrip en redelijkheid waarin we nu zouden moeten leven, worden veel baby’s met het syndroom van Down nog steeds in onzekerheid geboren vanwege aanhoudende vooroordelen rond de aandoening.
Een Russische vader wil alle stigma’s rond het syndroom van Down wegwerken, terwijl hij tegelijkertijd zijn zoon Misha, die aan de aandoening lijdt, zelfstandig opvoedt.
Volgens berichtgeving is de 33-jarige Evgeny Anisimov op een missie om de wereld te laten zien dat kinderen met het syndroom van Down net zoveel liefde en acceptatie waard zijn als anderen. Hij voedt Misha in zijn eentje op, nadat zijn vrouw besloot te vertrekken omdat ze de diagnose van haar zoon niet aankon.
Evgeny en zijn vrouw kregen het nieuws slechts 1 minuut en 39 seconden nadat hun zoon was geboren, toen een arts hen vertelde: “Ik vrees dat uw baby het syndroom van Down heeft”.
In een gesprek met Bored Panda zei de vader: “Ik wist niet wat ik moest doen toen ik hoorde van de stelling dat mijn zoon het syndroom van Down had. Ik dacht dat het nu mijn taak was om emoties uit te schakelen, gedachten aan te wakkeren, en mijn vrouw te steunen omdat ik dacht dat het moeilijker voor haar zou zijn.”
“De resultaten van de analyse werden ons binnen een paar dagen beloofd, en tot die tijd heb ik besloten niets tegen haar te zeggen.”
Hij vervolgde: “Ik herinner me dat toen ik hoorde dat mijn zoon het syndroom van Down heeft, ik het ziekenhuis verliet en huilde, maar niet voor lang. Later schaamde ik me een beetje voor deze tranen. In mijn leven was er in het algemeen tenslotte niets veranderd.”
“Ik had nog twee armen, twee benen, mijn vakkennis was nergens heen gegaan. Mijn vastberadenheid, activiteit, nieuwsgierigheid, enzovoort – alles was nog bij mij. Alles gebeurde zoals ik had gepland, mijn zoon werd geboren. Maar het kind is bijzonder, zijn leven en toekomstig lot zijn al heel belangrijk. En ik jank hier! Dit is een soort egoïsme! Is het niet eerlijk? Nee, het is mijn verantwoordelijkheid. Je hebt geen vruchtwaterpunctie gehad – het is duidelijk dat de kans klein was, maar toch. Je wilde een kind, dus nam je de verantwoordelijkheid ervoor. Er zijn immers veel opties: autisme, hersenverlamming, genetische mutaties… En het syndroom van Down is niet het ergste, zoals ik later leerde.”
Diezelfde avond begon Evgeny zijn onderzoek naar het syndroom van Down.
“Ik heb geleerd dat mensen met het syndroom van Down in Europa goed gesocialiseerd zijn, zelfstandig kunnen leven en werken”, zei hij. “Maar de beslissing die ik al had genomen, werd daar niet door beïnvloed.”
Voor de nieuwe vader was het gewoon geen optie om zijn zoon te verlaten. Helaas voelde zijn vrouw niet hetzelfde.
“Ik heb er nooit aan gedacht om mijn zoon in een weeshuis achter te laten, dat zou onmenselijk zijn”, zei hij. Hij en zijn vrouw gingen uiteindelijk uit elkaar en nu voedt Evengy Misha alleen op.
Hij legde uit: “Als een kind wordt geboren, vraagt hij aan de buitenwereld: ‘Ben ik hier nodig of niet?’ En ik antwoord met zekerheid: ‘Zoon, je bent nodig!’ Bij hem zijn, zelfs alleen, is een normale handeling voor een normale man. Ik benadruk: ik ben een normale man, niet een soort held.”
Het is Evegny’s doel om het bewustzijn over het syndroom van Down te vergroten, zeker in landen als Rusland, zodat geen enkele toekomstige ouder gelooft dat het baren van een kind met de aandoening een straf of hindernis is die niet kan worden overwonnen.
Hij vertelde aan Bored Panda: “Ik wil dat alle artikelen over Mishka en mij die nu worden gepubliceerd, dat idee overbrengen op de samenleving en het benadrukken. En ik wil met mijn voorbeeld ook de mensen steunen, inspireren die in dezelfde situatie zitten of komen te zitten als ik. Ik probeer te communiceren met degenen die binnen handbereik zijn, ik correspondeer met degenen die ver weg zijn. Ik hoop dat degenen die het nu moeilijk hebben, zoals het voor ons was, over ons lezen. Geen schrik hebben! Alles komt goed!”
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik denk dat mensen zoals Evegny oneindig veel lof verdienen. Wat een inspirerende figuur is hij, en wat een geluk dat Mishka zo’n vader heeft getroffen.
Deel dit artikel op Facebook als je deze vader wil eren, omdat hij het belang van zijn kind hoe dan ook voorop stelt!
Je kunt ons nu ook volgen op Instagram voor meer goede verhalen, foto’s en video’s.