Het is geen toeval dat we sterk de neiging hebben om pasgeboren baby’s te beschermen. Het is immers een natuurlijk instinct om de voortgang van onze soort te helpen en de meest kwetsbaren onder ons te beschermen en alle zorg te geven die ze verdienen.
Daarom denken we er dan ook niet over na om extra zorgzaam te zijn met de allerkleinsten. Het is gewoon onze plicht.
Het is dan ook uitermate schokkend toen de arts die Kristal Amezquita hielp bevallen, haar pasgeboren kindje liet vallen op de grond. Erger nog, hij vertelde daarna doodleuk aan Kristal dat ze jong genoeg was om andere kinderen te krijgen.
Kristals zwangerschap verliep zeer moeilijk. Ze was pas 21 weken ver toen ze opgenomen werd op de bevallingsafdeling van het ziekenhuis. De pijn die ze voelde in haar buik was ondraaglijk geworden en verpleegsters moesten snel een arts bellen.
Kristal legde uit wat er gebeurde aan de site Love What Matters.
“De arts legde uit dat de membranen van de waterzak vooruitstaken en dat ik water lekte. Technisch gezien was ik al aan het bevallen en de pijn die ik voelde waren contracties. Het water die baby Ian nodig had om te overleven kwam er uit. Hij zei dat mijn cervix was opengegaan en dat de placenta in contact was gekomen met het vaginaal kanaal waardoor ik een infectie had opgelopen. Ik vocht met een ernstige infectie en had op dat moment twee mogelijkheden.”
“Optie 1: mijn zwangerschap beëindigen, of optie 2, mijn lichaam haar gang laten gaan. BEN JE GEK??? Ik was er kapot van, mijn hart deed pijn, mijn wereld stortte in elkaar. Eerst was ik zo blij dat ik 21 weken ver was en mijn baby zag groeien in mijn buik, en nu dacht ik dat ik het ziekenhuis niet eens zou verlaten zonder mijn kind!”
Amezquita vertelde daarna aan de dokter dat ze zou kiezen voor de tweede oplossing.
“Ik had nog steeds contracties en ze werden intenser en intenser, dus vroeg de verpleegster of ik een epidurale wenste. Na de epidurale kwam de katheter,” getuigt ze.
“Ik had de katheter in, en minder dan een half uur later voelde ik me zo ongemakkelijk. Ik had pijn en mijn hart was gebroken. Ik belde de verpleegster omdat ik die katheter niet wilde. Ik kon het voelen, maar ze zei dat ik de epidurale had en dat ik niets zou voelen. Terwijl ze samen met de vroedman mijn toestand controleerde, brak mijn water. TOEN WERD IK GEWOON HELEMAAL GEK. Ik wist dat dit aan het gebeuren was. Ik wist dat ik mijn baby zou verliezen.”
Amezquita werd naar een ander bed overgebracht waar ze beviel van haar kind. “Na twee keer persen werd ik gevraagd of ik hem wilde vasthouden, maar ik wilde eerst bevallen van de placenta,” getuigt ze.
Het moment daarop zal de jonge vrouw nooit van haar leven vergeten.
“Ik was zo in shock. De vroedman die Ian had helpen geboren worden, liet hem vallen toen hij tevoorschijn kwam. Hij bleef maar herhalen, ‘het is niet erg, je bent nog jong, je kan er nog meer hebben, je maakt het goed.’ Hoe kan je nou zeggen dat IK het goed maak, als ik net mijn kind heb verloren?! Ik kon niet geloven wat er net was gebeurd.”
“Mijn moeder vertelde dat ze dacht dat hij zou worden weggegooid bij het afval afgaand op de manier waarop ze met Ian omgingen. Gezien Ian zo klein was, was hij uit zijn handen gegleden en ze konden hem niet oprapen.”
Ian woog slechts 280 gram.
“Nooit zullen we hem vergeten en hij is altijd in onze gedachten. Ik weet dat hij in mijn hart zit en dat brengt me troost.”
Kristal, het spijt ons zo ontzettend hard wat je hebt meegemaakt. Maar wat nog erger is, is het tekort aan professionalisme waarmee je te maken kreeg.
Rust in vrede, baby Ian. Deel dit artikel op Facebook om je medeleven te betuigen.