Hoewel baby’s nog veel te jong zijn om te praten, zijn er toch nog veel andere manieren waarop ze hun gevoelens kunnen uiten.
Te vroeg geboren baby’s zijn al in hun eerste levensseconden in levensgevaar.
Te vroeg geboren baby’s hebben zorg nodig om te overleven, en het is belangrijk dat ze het gevoel hebben dat hun dierbaren in hun buurt zijn.
Dit zou precies blijken te zijn wat tweeling Otis en Chester nodig hadden.
Chester vocht voor zijn leven en dokters waren bezorgd over zijn toestand.
Toen deed zijn tweelingbroer het ongelofelijke, iets wat als een wonder kan worden omschreven.
Ik weet zeker dat we allemaal wel eens het gevoel hebben gehad dat wanneer we bij degenen zijn van wie we houden, we ons echt gewoon lekker voelen.
Ze geven ons de kracht die we nodig hebben wanneer het leven zwaar is en wanneer het voelt alsof er geen licht is in de duisternis.
En het is ook echt zo, of je nu oud of jong bent, onze geliefde families en vrienden kunnen ons echt op de been houden!
De tweeling Otis en Chester kunnen dat zeker bevestigen.
Ze waren allebei veel te vroeg geboren en bij hun geboorte gaf de weegschaal 1,5 kilo aan voor Otis en een zorgwekkende 500 gram voor Chester.
“Vanaf de dag dat mijn vliezen braken met 28 weken ben ik door een echte emotionele rollercoaster gegaan,” vertelde moeder Kelly aan de UK Mirror.
“We hebben zo’n geluk dat Chester een echte vechter is. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, vecht hij er nog steeds voor om terug thuis te komen bij zijn ouders, Otis en de rest van de familie.”
Groeide niet goed in buik
De ongelooflijke reis van Chester begon al vroeg in de baarmoeder van zijn moeder Kelly.
Toen Kelly in week 16 een echografie liet maken, zagen de artsen dat haar twee baby’s in een alarmerend verschillend tempo groeiden.
De artsen zeiden dat er een verschil van 25% in grootte tussen de twee broertjes was, en ze maakten zich zorgen over hoe dit zich zou ontwikkelen.
De dokters ontdekten al snel dat Chester, die zich in de baarmoeder bevond, niet genoeg voeding kreeg. Dit betekende dat hij niet groeide zoals zijn broer Otis.
De situatie was zo ernstig dat Chester geopereerd moest worden terwijl hij nog in de baarmoeder zat.
“De operatie werd uitgevoerd om de baby’s in de baarmoeder te scheiden, zodat als Chester het niet had overleefd, Otis niet zou zijn gestorven of blijvende hersenbeschadiging zou hebben opgelopen,” zegt moeder Kelly.
Na de operatie kregen Kelly en Billy te horen dat Chester nog maar ongeveer 25 gram per week groeide. Otis groeide ongeveer 100 gram per week.
Het nieuws dat een van hun zonen kon sterven was hartverscheurend voor Kelly en haar man Billy.
Dus begon moeder Kelly meer eiwitten te eten in een poging om haar ongeboren zoon te helpen groeien en de bevalling te overleven.
Toen haar vliezen braken in week 28, wist niemand hoe het zou verlopen.
Meteen in couveuse
Omdat de jongens zo verschillend gegroeid waren, was er nog steeds een groot risico dat Chester kort na de geboorte zou overlijden.
Na de keizersnede werden beide jongens in een couveuse gelegd.
De artsen merkten ook op dat Chester was geboren met een knoop in zijn navelstreng. Dit kon verklaren waarom hij geen voeding had gekregen en niet goed groeide.
“Hij had ook een gaatje in zijn hart dat laat werd ontdekt en nu gelukkig is gedicht. Hij heeft ook een oogoperatie ondergaan,” zegt moeder Kelly.
Het was een bijzonder moeilijke tijd voor de hele familie
Liefde van broer en zus redde het leven van zijn zoon
Kelly en haar man en hun drie eerdere kinderen konden alleen maar toekijken hoe de tweeling vocht voor hun leven.
Na enige tijd in het ziekenhuis kon Otis met het gezin mee naar huis, maar Chester lag nog steeds in het ziekenhuis.
Mama Kelly is ervan overtuigd dat het aan de steun en liefde van haar broer te danken is dat de kleine Chester is hersteld.
Aangezien ze beiden op 22 september geboren zijn, hebben ze altijd voor elkaar gezorgd.
“Het was alles wat ik had gewild. Ook al sliep Otis, Chester was geobsedeerd door hem en kon zijn ogen niet van zijn broer afhouden.”
“Voor mij lijdt er geen twijfel over mogelijk dat al het knuffelen met zijn tweelingbroer Chester heeft geholpen om te blijven vechten”.
De hele familie hoopt dat ze hem snel naar huis kunnen brengen.
Ik hoop echt dat de hele familie snel herstelt! Hou je taai. Alle liefde voor jou, Chester! Wat een ongelooflijk verhaal! Wat geweldig. Dit is nou echt de kracht van de liefde!
