Het huwelijk is niet alleen een band tussen twee verliefde mensen, het betekent ook dat twee families samen komen en een bond vormen.
Soms gaat dit moeiteloos goed – en soms gaat het een stuk lastiger.
Het kan even duren voordat iedereen elkaar kent. Maar soms beseffen we pas te laat dat we de mensen om ons heen moeten waarderen.
Toen Scott Mann zijn schoonmoeder voor het eerst ontmoette, voelde hij onmiddellijk dat ze geen beste vrienden zouden worden.
Maar na zeven jaar getrouwd te zijn, nam het leven een drastische wending. Bij Scott zijn vrouw werd leukemie geconstateerd. Ze was pas 30 jaar oud.
Maar van deze tragedie leerde Scott iets heel belangrijks, wat hij nu verder wil delen.
Dit is Scott zijn hartverscheurende brief:
Dit is Sharon.
Ze leerde me dat het heel belangrijk is om iemand te zien zoals ze zijn, en niet zoals je verwacht.
Toen ik mijn voormalige schoonmoeder voor het eerst ontmoette, vond ik het moeilijk haar zware zuidelijke Virginia accent te verstaan. Ze leek ook een beetje bazig, met haar zuidelijke passief agressieve beleefdheid. Maar ik wist dat ze belangrijk was voor de liefde van mijn leven, dus ik accepteerde haar met tegenzin, zoals sommigen van ons doen als we er gedwongen een familie bij krijgen.
Na zeven jaar, ken ik haar nog steeds niet echt.
Mijn voormalige vrouw kreeg leukemie toen ze 30 was, en ze gaven haar 10% kans om een jaar te leven. Toen onze wereld compleet aan diggelen lag en voor altijd veranderde, pakte Sharon langzaam maar zeker de rol op, waarvoor ze geboren was. Samen met haar man, een Vietnam oorlogsveteraan die van haar afhankelijk is, nam ze intrek in ons huis en zorgde voor mijn vrouw.
Twee jaar lang deed ze het gros van de boodschappen, kookte vrijwel elke maaltijd en deed bijna alle was en schoonmaakwerk. Ze reed zowel haar man als haar dochter naar meer dan 300 medische afspraken, zocht tienduizenden pillen uit en zorgde ervoor dat ze allemaal op het juiste tijdstip werden ingenomen.
Terwijl ze zo voor anderen zorgde, werd ze zelf met kanker werd gediagnosticeerd. Ze onderging een mastectomie. Ze onderging chemo behandeling.
Ze neuriet als ze aan het werk is. En ze praat tegen zichzelf als er niemand is die luistert en ze beleeft elke dag met bescheidenheid en elegantie.
Ik nam deze foto voordat ik op een dag naar het werk ging. Ze wist niet dat ik er was.
Dit, vrienden, is hoe grootsheid er op een stil moment uit ziet. Wachten totdat de havermout klaar is- De zoveelste voor haar dochter, sinds dat die ziek is geworden. Haar haar was verdwenen vanwege haar eigen chemo. Maar ze wilden niet stoppen met zorgen.
Niet iedereen heeft een echte held in hun leven. Ik wel, en daarom ben ik dagelijks zo ontzettend dankbaar.
Ik denk dat we allemaal iets kunnen leren van Scott zijn ontroerende verhaal. Er zullen altijd mensen onze levens zijn, soms misschien binnen je eigen familie, die moeilijk zijn om van te houden. Maar onbevooroordeeld blijven is noodzakelijk: na zich jaren geërgerd te hebben aan een familielid waar hij mee ´opgezadeld was´, kwam Scott er eindelijk achter wat voor een onvoorstelbare vrouw zijn schoonmoeder was.
Help hem de boodschap te verspreiden door dit bericht te delen.