Andrea West ontmoette haar toekomstige echtgenoot tijdens hun laatste jaar aan de universiteit. Ze begonnen een romance en verhuisden terug naar Andreas zijn thuisstad snel nadat ze afstudeerden.
Na enkele jaren waren ze verloofd, en niet lang daarna mochten ze vol trots aan de familie aankondigen dat ze hun eerste kindje zouden verwachten.
Maar na slechts elf weken, veranderde hun geluk in rouw. Andrea kreeg een miskraam.
Dit is hoe Andrea het gevoel beschrijft op de Facebookpagina Love what matters:
“Ik was een wrak. Ik wist niet wat te doen, met wie te praten, wat toeglaten was om te bespreken, of wie me kon helpen. Ik wist niet dat 1 op 4 vrouwen hetzelfde meemaken en er wordt gewoon niet over gesproken. Ik wist niet of ik ooit nog zwanger zou willen worden.”
Na een tijdje verminderde Andrea’s angst met behulp van haar echtgenoot. Gelukkig raakte ze opnieuw zwanger.
Deze keer beloofde ze echter dat ze er alles zou aan doen om haar baby gezond te laten opgroeien. Ze stopte met het eten van bepaalde dingen, waaronder rood vlees, sushi en bepaalde kazen. Ze verslond ook heel wat boeken over zwangerschap. Deze keer was ze vastberaden dat alles ok zou zijn.
En ja, haar hele zwangerschap verliep zonder complicaties. Ze kreeg kleine weeën, ging naar het ziekenhuis en werd opgenomen in de verloskamer met har echtgenoot.
Ze zou bijna naar huis mogen, tot een echografie aantoonde dat ze bijna geen vruchtwater meer had. Daarop besloten ze om de bevalling in gang te zetten.
Geboorte
Gelukkig verliep de bevalling goed. Voor het einde van de nacht mochten Andrea en haar man een klein jongetje ter wereld zetten, Adam.
Andrea’s partner mocht echter de navelstring niet doorknippen zoals gepland.
Adam werd door een misverstand weggestuurd uit de kamer, maar gelukkig kon hij een glimp opvangen van zijn zoontje over de schouders van de dokter. Hij draaide zich om naar Andrea en zei de hartverscheurende woorden: “Schat, er iets verkeerd met Adams been.”
Twintig mensen hadden zich verzameld rondom de kleine Adam. Hoe langer de tijd voorbij liep zonder antwoorden hoe ongeruster Andrea werd.
Toen Andrea’s moeder en haar echtgenoot de familieleden buiten informeerden, lag ze alleen in de kamer, zonder te weten wat er gaande was. Niemand vertelde haar wat er verkeerd was met de baby.
Het bleek dat de rechterkant van zijn buik en zijn volledige rechterbeen zwart en paars kleurde.
Diagnose
Na een tijdje werd Adam gediagnosticeerd met Cutis Marmorata Telangiectatica Congenita (CMTC), een uiterste zeldzame vasculaire misvorming.
Andrea en haar echtgenoot wisten niet hoe ze moesten reageren. Op het moment van de bevalling, waren er slechts 500 meldingen van deze ziekte in de hele wereld, ooit.
Adam onderging verschillende tests van zijn vitale organen, waarvoor hij gelukkig slaagde zonder problemen. Andrea spendeerde zoveel tijd in de intensieve zorgen dat ze vier dagen lang niet kon slapen.
Uiteindelijk mocht Adam naar huis, met zeer duidelijke richtlijnen hoe hij voor zijn huid moest zorgen. Hoe langer de tijd verliep, hoe duidelijker het werd dat de kleine Adam een echte vechter is.
Vandaag is hij een gelukkige, gezonde kleine jongen die houdt van rekenen en schaken. Hij kon zelfs wat sport doen, hoewel zijn toestand zijn been zwak maakt.
Ondanks alles, en dat Adam wat anders is dan de andere kinderen, heeft hij zijn ziekte nooit gezien als een obstakel.
Ja, Adam had misschien geen makkelijke levensstart, maar vandaag is de familie West dolgelukkig.
Deel dit artikel met je vrienden op Facebook als je ook vindt dat meer mensen dit fantastische verhaal zouden moeten lezen!