Bijna 11 weken voordat Melissa Winch’s baby geboren zou worden, was de politie genoodzaakt om een bezoekje te brengen aan het ziekenhuis om haar te zien.
Melissa’s water was namelijk veel vroeger gebroken dan iemand ooit had kunnen denken.
Alsof dit nog niet genoeg was, ontwikkelde ze ook een infectie en had ze daardoor een acute keizersnede nodig. Nadat haar zoontje Axel werd geboren, slaakten de dokters een zucht van opluchting…
Toen de dokters Melissa’s zoon Axel ter wereld brachten, waren er heel wat vragen. De jongen woog namelijk slechts 2 kg toen hij werd geboren.
De dokters waren zelfs niet zeker of hij de eerste week zou overleven. Ze legden uit dat Axel niet alleen doof en blind geboren zou worden, maar ook problemen had met zijn beenderen.
Blind en doof
“Indien hij wel zou leven zou hij misschien een leven lang operaties moeten ondergaan, pijn hebben, niet kunnen bewegen en allerlei handicaps hebben. Het was dus zeer waarschijnlijk dat als hij de volgende weken zou leven, hij daarna een kort leven zou hebben,” zei Melissa.
Maar al snel ontdekten de dokters dat Axel een veel ernstiger probleem had ontwikkeld dan blindheid en doofheid.
Het bleek daarna dat Axel aan een levensbedreigende aandoening leed, Necrotiserende Enterocolitis. Het tast hoofdzakelijk baby’s aan en kan hun darmwand aantasten, waardoor het kind waarschijnlijk zou sterven.
Noodoperatie 200 km verder
Axel werd 300 km verder gevlogen voor een noodoperatie. En dan gebeurde er precies een mirakel, zijn kleine lichaam begon te herstellen vooraleer de operatie zelfs begonnen was.
Maar zelfs al overleefde Axel, hij was nog steeds bijlange niet buiten levensgevaar.
Melissa en haar echtgenoot Adam bleven wekenlang aan zijn zijde. Maar uiteindelijk hadden ze geen andere keus dan terug te gaan werken.
“De eerste keer dat we weggingen, huilde ik de hele weg naar huis. Het was vreselijk,” zei Melissa.
Wie zou Axel nu de broodnodige tedere zorgen geven tijdens zijn eerste levensweken? Hoe zouden Melissa en Adam zeker zijn dat hun kindje elke minuut van de dag de nodige zorgen zou krijgen?
Wel, toen kwam het politiekantoor van Aurora helpen. De agenten hoorden over Axel en besloten om vrijwillig te gaan helpen, en ze doopten hun taak tot “de knuffelpatrouille.”
Ze lazen hem verhaaltjes voor, zongen liedjes, knuffelden hem, wiegden hem en praatten de hele tijd met hem.
Dat was net wat Axel – en zijn ouders – nodig hadden. De agenten zorgden er ook voor dat Melissa en Adam regelmatig hoorden hoe het met hun baby ging. Een enorme opluchting.
“Dit waren mensen die een buitengewone hoeveelheid liefde en goedhartigheid hadden. Het was een comfort dat we niet konden vervangen,” zei Adam.
Dan eindelijk, 3 maanden later, mocht Axel eindelijk naar huis gaan. Hij verraste iedereen met zijn vooruitgang en oversteeg alle verwachtingen van iedereen, vooral van de dokters die niet geloofden dat hij het zelfs maar overleefd had.
“Jeetje, het voelt aan als de hemel, hem in huis hebben en niet in het ziekenhuis,” zegt Adam.
Axel zal in de toekomst nog steeds enkele procedures moeten ondergaan, maar zijn toekomst ziet er goed uit.
Het ziekenhuispersoneel en de politieagenten die de kleine Axel liefde en knuffels gaven, speelden een cruciale rol in het snelle herstel van de baby. En hij krijgt nog steeds heel veel aandacht wanneer hij terugkeer naar het ziekenhuis voor zorgen.
“Axel is een vechtertje. Maar ook wij die hem de steun en liefde geven. En God staat ook aan zijn zijde,” zegt Adam.
Het verhaal van hoe politieagenten uit Colorado te hulp kwamen gesneld toen iemand uit hun gemeenschap het broodnodig had, raakte me recht in het hart!
De politieagenten gingen zonder aarzelen en zonder vragen naar het ziekenhuis om een te vroeg geboren baby te helpen overleven.
Klik op LEUK en DEEL om hulde te brengen aan deze helden!