Voor vrouwen die er voor open staan, is borstvoeding een uitstekende manier om zich verbonden te voelen met pasgeboren kind.
Moedermelk produceren is een natuurlijk onderdeel van een zwangerschap, maar toen Amy Anderson voelde dat het zou gebeuren, was er iets verkeerd.
Omdat ze niet zwanger was, raadpleegde ze een arts om te weten te komen wat er mankeerde met haar gezondheid.
“Het bleek de beste beslissing die ik ooit had gemaakt,” schrijft Leicestershire Live.
Moeder of vader worden is een levensveranderende beslissing. Wie kiest voor deze weg, kiest voor een verantwoordelijkheid voor het leven.
Bovendien kan er heel wat gebeuren tijdens de 9 maanden waarin een vrouw een kind verwacht.
Niet alleen gebeuren er heel wat lichamelijke veranderingen, maar ook mentaal begin je je anders te voelen.
Het is ook tijdens deze periode dat het lichaam erg verandert dat het melk begint te produceren voor het nog ongeboren kind.
Maar in 2007 was Amy Anderson nog niet zwanger, en toch maakte ze al moedermelk aan. Er bleek iets grondig fout te zijn.
Ontdekking van dokters in ziekenhuis
Haar buikgevoel zei dat er iets niet juist was. Ze besloot haar buikgevoel te volgen en zocht meteen de hulp van een arts op.
“Het was erg vreemd,” vertelde Amy aan Leicestershire Live. “Mijn hormonen waren overal.”
“Ik had ook gigantisch veel koppijn en migraine, maar toen ik voelde hoe mijn borsten begonnen te veranderen, voelde ik dat er iets niet pluis was.”
De vrouw kreeg uiteindelijk een helder antwoord, en het was niet wat ze zich had ingebeeld.
Dokters stelden een gigantische tumor vast in haar schedel, nadat ze x-rays hadden uitgevoerd.
“Toen de dokters ontdekten dat ik een hypofyse-adenoom had, zeiden ze dat het zo groot was dat ik snel een operatie nodig had, want er was teveel druk op de zenuwen achter mijn ogen,” vertelt ze.
Door de moeilijke situatie zeiden de dokters dat het wellicht betekende dat ze geen moeder zou worden in de toekomst, aangezien de behandelingen veeleisend waren.
Tegen alle verwachtingen in
Volgens de voorspellingen was de kans erg klein. Het bericht brak uiteindelijk de dromen van haar en haar echtgenoot James.
Ze waren het jaar ervoor gehuwd en sindsdien had ze geprobeerd om zwanger te worden.
Maar Amy wilde de droom niet opgeven, en bleef tegen alle verwachtingen in proberen.
Een jaar later, in 2008, ontdekte ze dat ze haar eerste kind verwachtte.
“Ik zou een operatie krijgen om de tumor te verwijderen, maar mijn zwangerschap betekende dat de operatie moest gepauzeerd worden,” vertelt ze.
“Ik was trots dat ik zwanger was, maar ik moest goed gemonitord worden door frequente scans en bloedtests. Wanneer je zwanger bent, produceer je hormonen aan waardoor de symptomen kunnen verergeren en de tumor zelfs kunnen doen groeien,” vertelt ze.
In november werd uiteindelijk hun dochtertje Amelia geboren.
Tijdelijk zicht verloren
De dokters wilden haar opereren kort na de geboorte, maar Amy wilde het tijd geven.
Toen ze de kans had om haar dochter borstvoeding te geven, wilde ze haar borstvoeding echter opsparen tot na de operatie.
Maar er waren onvoorziene gevolgen.
In 2009 verloor ze haar zicht en moest ze naar het ziekenhuis worden overgebracht.
De tumor had schade aangebracht en ze moest een noodoperatie ondergaan.
De artsen konden een groot stuk van de tumor verwijderen, en waarschuwden haar dat de kans bestond dat ze geen kinderen zou kunnen krijgen in de toekomst hierdoor.
Maar opnieuw trotseerde ze alle verwachtingen, want maanden na de operatie was ze opnieuw zwanger.
“Toen we dit hoorden, was de kans klein dat ik opnieuw zwanger zou worden. We waren trots dat we ons tweede kindje aan het verwachten waren. Opnieuw werd ik goed gemonitord, maar ik had een gezonde zwangerschap. Freddie werd geboren op 9 april, zonder enige complicaties.”
Gewaarschuwd om niet zwanger te worden
De jaren gingen voorbij en in 2011 werd ze opnieuw onderzocht.
De tumor was opnieuw beginnen te groeien, maar de dokters vonden het nog niet dringend genoeg om iets te ondernemen.
In 2013 was de tumor echter zo groot gegroeid dat het tijd was om in actie te komen.
“Ze besloten dat het tijd was voor verdere chirurgie, gevolgd door stralingstherapie om de tumor te doen stoppen met groeien.”
Amy kreeg opnieuw de waarschuwing dat de behandeling haar vruchtbaarheid zou kunnen aantasten en hoewel haar en James erg blij waren met hun twee kinderen, nu moesten ze overwegen of een derde kind wel aan de orde was.
“Het was alsof de geschiedenis zich herhaalde, toen ik in januari 2014 ontdekte dat ik zwanger was,” vertelt ze.
Haar geluk was compleet, en in 2015 was 90% van haar tumor verdwenen.
Na nog een behandeling, vertelden de dokters haar dat haar tumor waarschijnlijk niet terugkomt.
“Ondanks alles wat ik heb meegemaakt, voel ik me succesvol,” vertelt ze.
Wat een strijder ben je, we wensen je het allerbeste, Amy!
