De dood is iets engs, maar het is ook iets dat ieder van ons in de loop van ons leven verschillende keren van dichtbij zal meemaken. Wanneer we verdriet hebben, is er niet veel dat ons kan helpen, behalve dat we andere dierbaren dicht bij ons hebben en niet alleen met de leegte te maken hebben.
Dus toen Andrea haar vader verloor, slechts enkele maanden voor haar huwelijk, wist haar broer dat hij alles in het werk moest stellen om de aanwezigheid van zijn vader op de grote dag te laten voelen.
En de manier waarop hij het deed zou ervoor zorgen dat er geen droge ogen in de kerk waren …
Het was zo plotseling gebeurd. Slechts enkele maanden voordat Andrea zou gaan trouwen, was haar vader overleden aan kanker. Het gezin had een ondraaglijk verdriet.
Voor Andrea was het extra pijnlijk. Haar diepste wens was dat haar vader met haar tijdens haar bruiloft door het gangpad zou lopen, zodat hij haar het jawoord zou zien geven aan de liefde van haar leven, en in staat zou zijn om de traditionele vader-dochterdans te dansen.
Maar het mocht niet zo zijn. Ze hadden een heel speciale band en nu was ze diepbedroefd.
Maar zo sterk als de band tussen vader en dochter was, zo sterk was de band tussen broer en zus.
De broer van de bruid had al haar pijn en verdriet gezien in de aanloop naar haar bruiloft en hij wilde niets liever dan die pijn op haar grote dag verlichten.
Hoewel ze nooit de kans zou krijgen om haar vader-dochterdans dansen, was haar broer vastbesloten dat het alsnog een speciaal moment zou worden.
Dus plande hij een speciale verrassing.
Het plan zou onthuld worden op de bruiloftsreceptie in hun plaatselijke kerkzaal. Andrea had geen flauw idee wat er ging gebeuren.
Uiteindelijk arriveerde de grote dag. Andrea trouwde met de liefde van haar leven en ging zoals gepland naar haar bruiloftsreceptie. Plots greep haar broer de microfoon beet … en vroeg de aandacht van zijn zus.
Het blijkt dat hij zijn hart en ziel had gestopt in het opnemen van een lied speciaal voor de gelegenheid.
Maar dat niet alleen, hij zong het lied om hulde te brengen aan zijn vader die was overleden van kanker – en als een eerbetoon aan zijn geliefde zuster, die net was getrouwd.
En het beste van alles? De rest van de mannen uit de familie stapte naar de dansvloer, zodat Andrea het moment kon delen met elk van hen.
En niemand hield het droog.
Andrea kreeg een herinnering die ze nooit zou vergeten, en een herinnering aan hoeveel liefde de familie voor elkaar had.
Bekijk hieronder het mooie moment. Maar zorg ervoor dat je wat tissues bij de hand hebt – het is moeilijk om de tranen tegen te te houden:
We zijn nooit alleen en dit emotionele verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het voor ons is om voor elkaar te zorgen tijdens de donkerste momenten van het leven.
Deel dit verhaal met al je dierbaren als je ook ontroerd was door het prachtige gebaar van haar broer!