Meeluisteren met gesprekken van anderen is onbeleefd. Maar laten we even eerlijk zijn, soms is het moeilijk te vermijden. Vooral wanneer we ons op dichtbevolkte plekken bevinden zoals bussen, metro’s of vliegtuigen.
En dit is precies wat er gebeurde in dit verhaal. Een passagier had toevallig een gesprek meegeluisterd tussen twee mannen.
Na het incident besloot Denny Kukich te vertellen aan anderen wat hij had gehoord.
Het verhaal werd daarna gedeeld op de Facebookpagina Love What Matters:
“Ik was mijn handbagage in het luik aan het leggen en ging neerzitten in mijn zitje. Het zou een lange vlucht zijn. “Ik ben blij dat ik een boek had om te lezen. Misschien zou ik wat slapen ook,” dacht ik.
Net voor het opstijgen kwamen enkele militairen plaatsnemen, ik was bijna omsingeld door alleen militairen. Ik besloot een gesprek te starten.
“Waar ga je naartoe?” vroeg ik aan de soldaat naast me. “Petawawa. We zullen er twee weken verblijven voor een speciale training en daarna worden we ingezet in Afghanistan.”
Na een uur in de lucht hoorde ik een aankondiging dat er lunch beschikbaar was voor 5 dollar. Het was nog een tijd vliegen dus besloot ik een lunch te kopen om de tijd te doden…
Toen ik mijn portefeuille bovenhaalde hoorde ik een soldaat vragen aan zijn makker of hij lunch zou kopen. “Nee, dat is teveel geld voor een simpele lunch. Geen vijf dollar waard. Ik wacht wel tot we op de legerbasis zijn.”
Zijn vriend stemde in.
Ik keek naar alle andere soldaten. Niemand kocht een lunch. Ik stapte naar de achterkant van het vliegtuig en overhandigde de stewardess een briefje van 50 dollar. “Geef aub een lunch aan alle soldaten.” Ze greep me bij de arm, haar ogen begonnen te tranen en ze bedankte me. “Mijn zoon was gelegerd in Irak. Het is precies of je het voor hem doet.”
Ze nam 10 lunchpakketjes, wandelde naar de rij soldaten en vroeg me wat ik liever had, “varken of kip?”
“Kip,” antwoordde ik, me afvragend waarom ze dit vroeg. Ze stapte naar de voorkant van het vliegtuig en kwam terug met een eersteklasmaaltijd.
“Dit is als dank…”
Nadat we gegeten hadden ging ik terug naar de achterkant van het vliegtuig, naar het toilet. Een man hield me tegen. “Ik zag wat je gedaan hebt. Ik wil meedoen. Hier, pak aan.” En hij gaf me 25 dollar.
“Ik was mijn handbagage in het luik aan het leggen en ging neerzitten in mijn zitje. Het zou een lange vlucht zijn.”
Geplaatst op Love What Matters op zondag 3 januari 2016
Zag de kapitein door het vliegtuig wandelen
Toen ik terug ging zitten zag ik de kapitein door het gangpad wandelen, zoekend naar de zitplaatsnummers. Ik hoopte dat hij niet aan het zoeken was naar mij, maar hij was aan het kijken naar de nummers aan mijn kant van het vliegtuig. Toen hij aan mijn rij kwam, hield hij halt, lachte, stak zijn hand uit en zei “Ik wil je hand schudden.” Ik deed mijn gordel los, stond recht en schudde hand van de kapitein.
Met een stevige stem zei hij, “Ik diende in het leger en was militaire piloot. Ooit heeft iemand me ook een lunch gekocht. Het was een daad die ik nooit zal vergeten.” Ik was verlegen toen ik applaus kreeg van alle passagiers.
Later ging ik even de benen strekken aan de voorkant van het vliegtuig. Een man, zes rijen verder van me, reikte me de hand. Ook hij gaf me 25 dollar.
Toen we geland waren nam ik mijn spullen stapte ik van boord. Een man hield me tegen, stopte iets in mijn jaszak zonder een woord te zeggen. Nog eens 25 dollar!
In de terminal zag ik de militairen groeperen voor hun trip naar de legerbasis. Ik stapte naar hen en gaf hen 75 dollar. “Er wacht je een lange reis naar de legerbasis, gebruik dit geld voor nog een sandwich of zo. Dat God je mag bijstaan.”
Tien jonge mannen verlieten die vlucht overladen door liefde en respect van hun medepassagiers.
Toen ik emotioneel naar mijn wagen stapte, deed ik een gebedje voor hun veilige thuiskomst. Deze soldaten doen alles voor ons land. Het minste wat ik kon doen was hen eten geven. Het leek zo weinig…
Een veteraan is iemand die zijn leven in dienst stelde van zijn land, met de wetenschap en het risico op het mogelijks verliezen van hun leven.
Dat noemt men Eer. En dergelijke mensen zijn zeldzaam.
Dit verhaal bewijst hoe ver we kunnen gaan als mens.
Net zoals kringen in het water, wordt ook barmhartigheid en medeleven verspreidt. Deze goede daad zullen ze nooit vergeten.
DEEL dit verhaal zeker en vast met je vrienden op Facebook zodat iedereen weet wat een mooi gebaar als dit kan betekenen voor mensen.