Ik ben persoonlijk geen fan van geloof en religie. Maar verschillende vrienden van me gaan wekelijks naar de kerk, en daar houden ze van.
Ongeacht wat je geloof is, het is niet onze zaak om ons ermee te bemoeien. En als je in niets gelooft is dat ook goed.
Hoewel, er zijn zo van die mensen die graag voor andere mensen beslissen waar ze beter wel en niet moeten in geloven. Vervelend. Dus is het altijd plezant om te zien hoe deze mensen op hun plaats worden gezet.
In dit briljante, fictieve verhaaltje legt een leraar aan zijn leerlingen uit wat ze moeten geloven en hoe ze zich moeten voelen. Maar het antwoord van dit slimme kind zette haar op haar plaats!
De 6-jarige Adam was aandachtig aan het luisteren hoe zijn leerkracht, mevrouw Smit, aan het praten was over religie. Mevrouw Smit was niet religieus en wilde geen religie onderwijzen aan haar leerlingen. Ongeacht wat ze daarvan vonden.
“Ga naar de speelplaats”
Om te demonstreren dat God niet bestaat, vroeg mevrouw Smit aan Adam:
“Adam, zie je die boom daar uit het raam?”
“Ja”, zegt de jongen.
“Adam, zie je het gras rond de boom?”
“Ja,” antwoordt de jongen opnieuw.
“Ga naar de speelplaats en kijk naar de lucht,” vertelde mevrouw Smit aan Adam.
Adam knikte en wandelde naar de speelplaats. Hij staarde een tijdje naar de lucht en ging daarna terug naar de klas.
“Heb je God gezien?”
“Ik zag de lucht,” zei Adam, die blij was om even naar buiten gemogen te hebben.
“Maar heb je God gezien?” zei de lerares op een spottend toontje.
“Nee, niet gezien,” antwoordde Adam eerlijk
“Precies. We kunnen God niet zien omdat hij er niet is. Hij bestaat gewoon niet,” vertelde de lerares met een grimas.
“Kan je mevrouw Smit zien?”
Plots stak Adams klasgenootje Felicia enthousiast haar hand omhoog, en de lerares gaf haar toestemming om te spreken.
“Adam, zie je die boom buiten aan het raam?”
“Ja,” zei Adam.
“En kan je het gras zien rond de boom?”
“Ja,” zei Adam.
“En zie je de lucht daar buiten?”
“Ja-haa!” zei Adam wat geirriteerd door al de vragen.
“En kan je mevrouw Smit zien?”
“Dus volgens wat ik heb geleerd…”
“Ja,” antwoordde Adam, nieuwsgierig.
“En kan je haar hersenen zien?” vroeg de kleine Felicia.
“Uhm, nee,” antwoordde Adam.
Felicia lachte naar mevrouw Smit.
“Ok, dus volgens wat we vandaag hebben geleerd, heeft mevrouw Smit geen hersenen!”
Ik moest alvast lachen van hilariteit! Wat een repliek! Klik op de DEEL knop om je vrienden te trakteren op hun dagelijkse portie humor!