Het leven is kort – en daarom is het belangrijk om de mensen om ons heen nooit voor lief te nemen. Er is geen erger gevoel dan iemand verliezen die je dierbaar is.
Dit verhaal, dat ik online tegenkwam, is daar een herinnering aan. Een man krijgt een waardevol inzicht een jaar nadat hij zijn vrouw heeft gedumpt, maar tegen die tijd is het al te laat. Hij moet zijn beslissing voor de rest van zijn leven betreuren.
Ik kan niet bevestigen of dit verhaal fictief is of eigenlijk in het echte leven is gebeurd, maar ik denk dat het zo’n belangrijk punt maakt dat ik het met je wilde delen. Je kunt de open brief van de man hieronder lezen – en aarzel niet om het te delen met je dierbaren.
“In het leven ondergaan we een reeks verschillende fasen.
Een jaar geleden, scheidde ik van mijn vrouw. Ik liet haar achter voor een mooier meisje.
Mijn ex-vrouw had overgewicht en haar huid zat vol met cellulitis en striae.
Haar borsten en buik waren verslapt.
Ze schonk geen aandacht aan het borstelen van haar haar.
Ze droeg nooit lippenstift en ging vaak uit op versleten schoenen.
Ze droeg nooit nagellak en ze was zelfs zelden geschoren.
Ze weigerde een bh te dragen of haar wenkbrauwen uit te trekken.
Kortom: ik voelde me niet meer tot haar aangetrokken. De vrouw waar ik ooit voor viel, bleef alleen in mijn geheugen.
Precies een jaar nadat ik haar verliet, ontmoette ik de vrouw die eens mijn vrouw was geweest.
Ze straalde van geluk.
Ze was ongelooflijk mooi en was afgevallen.
Haar lippen schenen met felrode lippenstift.
De jurk die ze droeg, paste haar prachtig.
Haar lichaam kon nooit weggeven dat ze drie kinderen had gehad (mijn kinderen).
Het was TOEN dat ik daar zat en dacht aan de extra kilo’s. Het resultaat van haar laatste zwangerschap. Ze had zeker een grotere buik, maar het is dezelfde die me de mooiste geschenken van het leven had gegeven.
Haar cellulitis? Allemaal omdat ze geen tijd had gehad om naar de sportschool te gaan: ze moest zorgen voor onze kinderen tijdens elk wakker uur.
Er was geen tijd om elke dag haar haar te borstelen, te scheren of make-up te doen.
Ze droeg geen BH omdat het gemakkelijker was om ons jongste kind te verzorgen.
Ze kookte, schilde en streek met een glimlach op haar gezicht.
Ze hield van haar familie en het leven was perfect voor haar.
Dus ik wil je vandaag iets vertellen.
Ik weet wat het is om thuis een echte vrouw te hebben, maar ik heb alles vernietigd. Ik zei dat ik haar niet wilde.
Ik heb echte schoonheid geruild voor de oppervlakkige soort. Ik kon haar oprechte geluk als vrouw en moeder van mijn kinderen niet begrijpen of waarderen.
Nu brengt ze het grootste deel van haar tijd door met mijn jongste zoon Benjamin. Hij is nog maar een jaar oud. De andere is twee jaar ouder en heeft niet zoveel aandacht meer nodig.
Dus nu heeft ze meer tijd om voor zichzelf te zorgen. Ze heeft begrepen dat ze geen idioot als ik nodig had om haar te waarderen.
Ik begreep het toen nog niet, en nu is het te laat. ”
Schoonheid ligt aan de binnenkant – een cruciaal punt dat deze man niet besefte totdat het te laat was. Deel dit verhaal alstublieft als een herinnering dat we onze geliefden nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen!